Ontstaan
Dat wat we vergadering van gelovigen noemen is principieel gezien begonnen op de Pinksterdag die vermeld is in Hd 2. Vanaf toen kwamen er mensen bijeen als gelovigen in Jezus Christus zonder verdere benaming waardoor ze zich onderscheiden zouden hebben van medechristenen.
Praktisch bekeken is deze ‘beweging’ ontstaan in begin van de vorige eeuw omstreeks 1830 in Ierland. Toen kwamen er christenen bijeen enkel als gelovigen in Christus Jezus net zoals de eerste christenen dat deden. Eigenlijk wilden ze geen naam dragen waardoor ze zicvh onderscheiden van medechristenen. Ze willen slechts christenen heten, die door het geloof verbonden zijn met alle mede-christenen.
Wat is belangrijk?
Voor hen zijn een paar zaken belangrijk en wel de volgende:
- Absolute noodzaak van bekering: twee begrippen (innerlijke en uiterlijke omkeer) plusgeloof in Jezus Christus.
- Aanvaarding van het absolute gezag van de Heilige Schrift. Alleen de Schrift en geen belijdenisgeschriften waaraan men gezag verleent. Wel kennen ze schriftbeschouwingen, maar die hebben geen ‘gemeentegezag’.
Hoe staat men ten opzicht van de gedachte dat we Gods gedachten kunnen leren kennen door de hand van God in de geschiedenis te ontdekken? Wat Gods hand in de geschiedenis zou zijn berust volkomen op een persoonlijke overtuiging of de overtuiging van een bepaalde groep gelovigen. Zij zien dit altijd door een bepaalde bril.
Om een cru voorbeeld te geven: een protestand ziet in de reformatie Gods hand die en bepaald herstel in de kerk heeft gegeven. een roomskatholiiek beschouwt die als kerkafbraak.
De Kerkgeschiedenis
Uit de kerkgeschiedenis kunnen we wel het een en ander leren. In grote lijnen echter is het een geschiedenis van menselijk falen en afval, met daarnaast ook van herstel van Godswege en van zijn bewaring.
De kerkgeschiedenis heeft evenwel geen gezag net zo min als de traditie.
Beide moeten getoetst worden aan Gods woord. Daarom: niet terug naar Dordt maar naar het Woord.
Wat zegt de Schrift van de Kerk of wel de Gemeente?
In de christenheid spreekt men in het algemeen over ‘Kerk’. Dat is een verbastering van het woord ‘kuriakos’ dat betekent ’toebehorend aan de Heer’. Dit woord is op zijn beurt afgeleid van ‘kurios’ dat ‘Heer’ betekent.
In OTkennen we twee woorden met enigszins eenzelfde gedachte. Ze komen voor in Ex. 12:3 waar sprake is van de ganse ‘vergadering’ van Israël en in Psalm 22:23 waar het weergegeven is met ‘gemeente’.
In het NT komen we het woord ‘ecclesia’ tegen dat eenvoudig ‘vergadering’ betekend. Niet elke ‘ecclesia’ duidt de kerk aan. In Wat Hd. 7:38 komt het voor en doelt het opde vergadering van de Israëlieten in de woestijn en in Hd 19:41 duidt het op een volksvergadering in een Rom,einse stad..
De Gemeente of Kerk is ontstaan opde Pinksterdag die genoemd wordt in Hd 2. Voor deze gedachte beroept men zich op schriftplaatsen als: Mt. 16:18; 1 Ko. 12:12, 13; Ef. 2:14-16; Ef. 2:20.
Men wil de karaktertrekken van de gemeente in de praktijk uitdrukken. Deze zijn verbonden met de volgende beelden die de Schrift gebruikt:
‘De kudde van de goede Herder’;
‘Het lichaam van Christus’;
‘Het huis van God’;
‘De familie van de Vader’;
‘De bruid van het Lam’.
Verklaring
Er bestaat dus niet zo iets als een vastgelegde vergaderingsleer. De gedachten die in deze rubriek worden weergegeven zijn niet aan een dergelijk document ontleend want zo’n document bestaat niet.
Het zijn de gedachten en opvattingen zoals die door het behoudende deel van de vergadering in Nederland worden aangehangen. Onder ‘ons’ bevinden zich echter ook gelovigen die een meer charismatische stroming vormen. Dat geeft wel spanningen maar heeft niet geleid tot een scheuring.
Daarnaast zijn er vergaderingen die zich van de hoofdstroom hebben afgesplitst en een in mijn ogen conservatief karakter hebben. Zij onderschrijven slechts gedeeltelijk wat in deze rubriek naar voren wordt gebracht.