Ons blad draagt de naam Genadeklanken, omdat we willen getuigen van de genade, die God ons, mensen, schenken wil. Dat roept echter meteen de vraag op wat die genade dan wel inhoudt. Je zou het woord “genade” kunnen vervangen door “gunst” of “weldaad”. In die zin kunnen we leven, gezondheid, vrijheid, onderkomen en onderhoud rekenen tot de gunstbewijzen van God. Maar daarmee zijn we toch nog niet doorgedrongen tot de diepste zin van het woord “genade”.
Gratie-verlening
Willen we de diepere zin vatten, dan zullen we verband moeten leggen met de gerechtelijke of juridische term “gratie”. In de rechtspraak wordt daarmee aangeduid, dat iemand die schuldig staat aan een misdrijf, kwijtschelding van straf krijgt. Welnu, dat is de eigenlijke betekenis van het bijbelse woord “genade”. Jezus Christus heeft ons over een man gesproken die naar de tempel te Jeruzalem ging om tot God te naderen. Deze man bad: ‘O God, wees mij, zondaar, genadig. ‘Deze man wist dat hij schuldig stond en vroeg om kwijtschelding. En hij kreeg die!
Met deze gelijkenis wilde de Here Jezus Christus duidelijk maken hoe wij tot God moeten naderen.
Maar hoe kan God ons kwijtschelding verlenen? Kan Hij dan het kwaad door de vingers zien? Nee, dat kan Hij niet, daarvoor is Hij te heilig en te rechtvaardig. God kan alleen schuld kwijtschelden als de schuld uitgedelgd is. En daarvoor kwam Zijn Zoon Jezus Christus naar deze aarde om als een schuldige te sterven op het kruis. Op dat kruis droeg Jezus Christus “onze zonden” (1 Petrus 2 vers 24), daar onderging Hij de toorn van God voor het kwaad dat “wij” bedreven hebben.
Ieder, die gelooft in de Here Jezus Christus, mag het weten dat daar op het kruis de grondslag gelegd is voor zijn gratieverlening. En nu is het geweldige dat God ons niet alleen onze schuld kwijtscheldt als wij ons bekeren tot Hem, maar dat Hij ons maakt tot Zijn kinderen. Kinderen, die Hem hier en nu mogen dienen en die Hij straks bij Zich in de heerlijkheid hebben wil.
Angst oproepen?
Het voorgaande schrijf ik naar aanleiding van een brief, die ik ontving. De briefschrijver stootte zich er aan, dat we teksten als: “Vreselijk is het te vallen in de handen van de levende God” gebruikten om mensen op te roepen zich te bekeren. Hij vond dat niet in overeenstemming met de naam van ons blad. Hij meende dat dit angst oproepen was en bracht naar voren, dat er toch wel andere teksten waren, die meer spreken over de liefde van God en die de mensen dwingen – een heilig dwingen – om een keuze te doen.
Nu moet ik erkennen, dat we in de laatste nummers wel wat eenzijdig de nadruk gelegd hebben op “oordeelsteksten”. Er zijn inderdaad lieflijker uit spraken, zoals b.v.
“Komt allen tot Mij, die vermoeid en belast bent en ik zal u rust geven”. (Mattheüs 11 vers 28)
Anderzijds echter zijn we er diep van overtuigd dat niemand op dit aanbod van de Here Jezus zal ingaan als hij zijn zorgen en zondelast niet ziet. De mens moet inzien, dat hij schuldig staat voor God. Dat is geen angst oproepen, maar de realiteit van de verloren toestand van de mens aan de mensen voorhouden. Zo heeft de Here Jezus gepredikt en zo hebben de apostelen het gedaan. Die kant van de boodschap zullen we dus ook moeten brengen.
P.S
Dit werd geschreven toen het evangeliesatieblad nog Genadeklanken heette. Later hebben we het de naam “Nieuws voor Nu” gegeven. Na verloop van tijd is de uitgave van het blad gestaakt omdat er ander evangelisatie-materiaal beschikbaar kwam. (genoteerd 3 april 2006)