23-10-1995
Eerst nu kom ik ertoe op uw brief in te gaan. Ik neem uw vragen over en geef daar mijn kommentaar bij:
Waarom werd dit (de drie-eenheid) de Joden niet verteld?
De term drie-eenheid komt (zoals gezegd) niet in de Bijbel voor. Om een duscussie over deze term te vermijden, spreek ik liever over het gegeven dat Jezus Christus de Zoon van God is, waarbij het NT duidelijk maakt dat dat inhoudt dat Hij God gelijk is. Eveneens maakt het NT duidelijk dat de Vader en de Zoon één zijn. In mijn boekje ‘Jehovah’s getuige mag ik ook wat zeggen” heb ik daarvoor de nodige argumenten aangedragen. Om nu terug te komen op uw vraag: we kunnen ons er inderdaad op beroepen dat God de tijd voor de ontulling van zijn wezen nog niet gekomen achtte; een andere zaak is dat de naam Elohim een meervoudsvorm is en Israël dus niet helemaal zonder aanwijzing was dat de Godheid uit meer dan één Persoon bestond. Ook het gebruik van het persoonlijk voornaamwoord ‘ons’ had hen aan hret denken kunnen zetten. Verder spreekt God herhaaldelijk over ‘Zijn Geest’. Vervolgens wordt in Spr. 8 over de Wijsheid gesproken als een zelfstandig persoon die spelende was voor Gods aangezicht. Aanwijzingen waren er dus wel.
Nicea. De kwestie ging tussen Arius en Athanasius. De laatste verzette zich tegen de leer van Arius over de Persoon van Jezus Christus en stelde dat Jezus Christus God was naar zijn wezen en één met de Vader. Het gaat niet om een bijkomstigheid, maar om een leerstuk dat van levensbelang is. Hebben we de Christus van de Schriften, ja dan nee.Vooral Johannes laat in zijn brieven uitkomen hoe deze zaak van levensbelang is voor de gelovigen. Over dit geheimenis struikelt het natuurlijk verstand en dat verklaart de tegenstand van veel bisschoppen destijds, waarbij mogelijk andere factoren ook een rol gespeeld hebben. Trouwens welke waarheid heeft niet zijn tegenstanders gevonden?!
Dat Constantijn een stem in het kapittel heeft gehad bij dit Concilie is helaas maar al te waar. Als christenen nemen we deze leer echter niet aan omdat Constantijn die gedicteerd heeft, maar omdat ze Bijbels is. Had het Concilie anders beslist dan zouden Athanasius en zijn medestanders deze leer zijn blijven aanhangen, zoals de volgelingen van Arius nog tijdenlang hun leer aanhingen. Wat anders is dat we Gods hand mogen zien in deze ontwikkeling, maar dat is uiteraard een zaak van geloof.
Beeld van Abraham-Isaäk
Elk symbool, of elk type schiet tekort bij de werkelijkheid. Voor Abraham betekende het offer van zijn zoon wel dat hij het liefste gaf wat hij had. Hij gaf een stuk van zichzelf, van zijn leven. Zo heeft G0d de Vader in het offer van Zijn Zoon het liefste gegeven wat Hij bezat. De symboliek gaat alleen in deze zin niet op, dat Abrahams zoon gespaard werd, maar dat God zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar hem voor ons allen heeft overgegeven (Rom. 8:32)
Fil. 2:6 zegt eerst dat Jezus Christus in de gestaltenis Gods was. Hij hoefde dus niets te roven of uit te buiten. Eerder moet de tekst zo gelezen worden, dat Hij het God-gelijk-zijn niet uitgebuit heeft voor zichzelf, maar zichzelf ontledigd heeft. Dat is het tegendeel van voor zichzelf uibuiten.
Het Wachttorengenootschap
Er zijn zeker goede dingen van de leden van het wachttorengenootschap te noemen. Maar die vind u ook bij christenen in diverse kelinere kerken en groeperingen die zich van de grotere kerkgenootschappen afgescheiden hebben om de onschriftuurlijke dingen die daar werden gevonden of de schrifttuurlijke die daar werden gemist.
Zonder daar dieopgaand over te willen discuseren, wil ik er u wel opwijzen dat het verbod: ‘Gij zult niet doden’ niets te maken heeft met de taak van de overheid om haar onderdanen te beschermen. Ze draagt het zwaard niet tevergeefs. Hetzelfde volk dat de wet kreeg, heeft heel wat oorlogen gevoerd en werd daarvoor niet gestraft. Op doodslag op zichzelf stond de doodstraf. Het onderscheid tussen doodslag en het doden in tijd van oorlog maakt David duidelijk onderscheid (zie 1 Kon 2:5,6)