In Hb 2:18 staat “ Want waarin Hijzelf geleden heeft toen Hij verzocht werd, kan Hij hun die verzocht worden te hulp komen”. Dit is niet alleen een tekst vol troost, maar ook een die ons wat kan leren. Het gaat in deze uitspraak om drie dingen die een nadere belichting verdienen, te weten om: lijden, meeleven en hulp.
Lijden
Verzoeking of beproeving op geestelijk gebied brengt bijna altijd lijden met zich mee. In het stukje waarvan dit artikel de bewerking is, vertelt de schrijver dat hij van gevallen van melaatsheid heeft gehoord waarbij de patient door een roodgloeiend stuk ijzer werd aangeraakt. Door zijn ziekte was hij totaal ongevoelig voor de pijn, in plaats daarvan kreeg hij zelfs een beetje een aangenaam gevoel, maar er was wel een wond veroorzaakt. Dit is een uitzonderingsgeval. Bij ons is een klein brandwondje al erg pijnlijk. Dit verdrietige voorbeeld kan ons echter wat leren op geestelijk gebied. Verzoeking is voor hen die een goed ontwikkeld geestelijk leven leiden een pijnlijke zaak, maar zij die afgestompt zijn door de zonde kennen dit lijden niet.
De Heer Jezus had de zuiverste natuur die je je maar denken kunt. Voor Hem moet de verzoeking dus een vreselijk lijden met zich meegebracht hebben. Hij wilde de verzoeking, de beproeving echter ondergaan omdat Hij een doel voor ogen had, namelijk mensen bij te staan die in verzoeking zouden komen.
Sympathie
Globaal gesproken kunnen we stellen dat slechts zij met hen die lijden ondergaan, kunnen meevoelen als ze zelf lijden hebben ondervonden. Toch is daarmee niet alles gezegd want liefde stelt ons in staat mee te voelen met hen die in moeite zijn zonder dat we hun ervaringen ooit gedeeld hebben. Men noemt liefde wel eens “de grote tolk of uitlegger”. Door liefde kunnen we sympathie hebben met hen die lijden. Men vindt sympathie soms te goedkoop, er moet meer gebeuren. Wel sympathie doet ook meer. Er is een verhaal bekend uit de tijd dat er nog niet zulke pijnstillers in omloop waren als nu, betreffende een soldaat die moest worden geopereerd en die aan een zuster vroeg om tijdens de operatie zijn hand vast te houden. Een verpleegster deed dat en het gaf de soldaat verlichting. De verpleegster leefde met de man mee en had er wat voor over om zijn pijn te verlichten. Een oude broeder vroeg mij – die toen nog een jongeman was – eens bij een zieke zuster een bezoek te brengen. Ik deed dat en luisterde langdurig naar alles wat ze te vertellen had. Als gezonde vent kon ik me maar moeilijk verplaatsen in wat zij had meegemaakt en meemaakte. Ik hoefde zelf maar weinig te zeggen. Het bezoek kostte tijd, maar deze zuster was geweldig dankbaar dat er iemand was die zijn tijd wilde besteden om haar verhaal aan te horen. Sympathie kost soms alleen maar tijd, maar het kost dus wel wat.
Hulp
Jezus Christus heeft niet alleen een hart voor ons, Hij houdt niet alleen onze hand in de Zijne , nee Hij kan ons ook hulp geven en dat doet Hij ook. Hij overwon alle beproevingen en Hij wil ons laten delen in Zijn overwinning. Deze opmerking van de schrijver van het artikeltje doet me denken aan 2 Ko 1: 3. We lezen daar het volgende: “De God van alle vertroosting, die ons vertroost in al onze verdrukking, opdat ook wij hen kunnen vertroosten, die in allerlei verdrukking zijn, door de vertroosting waarmee wijzelf door God vertroost worden“. Er is dus een wisselwerking: wij ontvangen hulp – indit geval troost – van God in een bepaalde situatie en dan kunnen we anderen hulp bieden door de hulp die God ons geboden heeft. Paulus heeft het hier over gelovigen onder elkaar, maar dit is in hoge mate waar in de verhouding van Christus ten opzichte van ons. Hij is in alle dingen verzocht of beproefd zoals wij, Daarom kan Hij zich inleven in onze situatie en ons hulp bieden. Laten we van Hem leren om hierin zijn voorbeeld te volgen door mee te leven met hen en hulp te bieden aan hen die in beproeving zijn.!!