Het grootste gevaar voor de mens, die het Evangelie van Gods genade hoort verkondigen, bestaat niet daarin, dat hij deze boodschap gelooft, maar dat hij uitstelt zijn hart voor Jezus Christus te openen. Dit uitstel is zovelen reeds noodlottig geweest. Ook het gewone leven toont ons, hoe gevaarlijk uitstellen is.
Louis Bonaparte, zoon van Lodewijk Napolcon, koning van Holland. had de gewoonte, wanneer hij geroepen werd, te zeggen: “Nog slecnts 10 minuten”. Meestal vergenoegde hij zich ermee zijn tien vingers omhoog te steken. De hovelingen wisten het dan wel: nog 10 minuten wachten.
De op avontuur beluste prins sloot zich aan bij het Engelse leger, dat een einde trachtte te maken aan de opdringende macht der Zulu’s in Zuid-Afrika. Toen een kleine verkenningspatrouille, waarbij zich de prins met enkele zijner officieren gevoegd had, diep in het gebied der Zulu’s doordrong, bleef Louis op de terugweg achter om van het natuurschoon te genieten. Zijn officieren waarschuwden hem toch voort te maken. leder moment konden de Zulu’s opdagen. Prins Louis stak slechts zijn 10 vingers omhoog: Nog 10 minuten. Zijn getrouwen reden in afwachting van zijn komst langzaam voorwaarts. Toen de tijd verstreek, zonder dat de prins hen ingehaald had, wendden zij de teugels en aangekomen op de plaats, waar zij de Franse troonpredentent het laatst gezien hadden, vonden zij slechts zijn door zeventien assagaaien (Zulu-speren) verminkt lichaam. Het was zijn laatste uitstel geweest.
Dit voorval zou met vele andere aan te vullen zijn. Waar het reeds funest is, ten aanzien van aardse dingen uitstel toe te staan, hoeveel te meer, wanneer het de uitvoering betreft van een daad, die u een eeuwig heil verzekert. In Gods Woord staat, dat al wie in de Zoon gelooft, het eeuwige leven heeft. De enige daad, die ge te doen hebt, is uw hart open te stellen voor die Jezus, die in uw plaats gestorven is. Gelooft in Hem en gij zult zalig worden!
In militaire dienst gekomen ziet de recruut vele deuren en kamerwanden spreuken staan, “waaronder ook: “Stel niet uit tot morgen, wat ge heden kunt doen”. De legerleiding begrijpt kennelijk het belang van dit opschrift. De soldaten weten het echter nog beter. Zij veranderen in de regel de spreuk tot: “Stel niet uit tot morgen, wat ge heden door een ander kunt laten doen!”
Lezer, misschien zijt ge ervan overtuigd, dat het riskant is de daad, die voert tot verzoening met God, uit te stellen; wees er echter nog dieper van doordrongen, dat ge deze stap zelf moet doen. Niemand anders kan voor u uw zonden belijden. God heeft alles gedaan wat mogelijk was om u te redden: Hij gaf Zijn Zoon als offer voor de zonden der mensen. In Christus steekt Hij de verloren zondaar Zijn hand toe om hem op te heffen van een weg, die voert naar het eeuwig verderf. Gij moet die hand aangrijpen en ge moet het zelf doen.
Wilt ge gered worden? Zie dan naar het Kruis van Golgotha. Daar stierf jezus voor uw zonden. Belijd uw schuld. Erken, dat Hij daar hing in uw plaats en God zal u aannemen. Eenmaal zal dan de hemel u opengaan! Stel niet uit … Doe het nu