1-Petrus 5:7 – Bezorgd zijn en zorgen voor
Er is een verschil tussen bezorgd zijn en zorgen voor. Bezorgd zijn betekent dat je onaangename zaken verwacht en je daar helemaal door in beslag laat nemen. Als je voor iets zorgt dan verwacht je ook wat en dat kan iets onaangenaams zijn, maar je neemt maatregelen met het oog op wat je verwacht.
Niet bezorgd zijn
De Bijbel roept ons op om niet bezorgd te zijn. Ik wil een aantal teksten noemen die dat aangeven, te weten:
a. “Weest niet bezorgd voor uw leven, wat u eten of wat u drinken zult, ook niet voor uw lichaam, waarmee u zich zult kleden” (Mt 6:25, 27, 31; 34; Lk 12:22,25);
b. “Weest niet bezorgd hoe of wat u antwoorden of wat u zeggen moet, want de Geest zal u op dat ogenblik leren wat u behoort te zeggen (Mt 10:19; Mk 13:11; Lk 1211);
c. “Weest in niets bezorgd, maar laat in alles ….uw verlangens bekend worden bij God” (Fp 4:6).
Bij elk van deze drie punten wil ik een opmerking plaatsen:
ad a. Om te voldoen aan deze opdracht om niet bezorgd te zijn, is voor ons westerlingen niet zo moeilijk. Ons natje en droogje staat meestal wel klaar. Voor mensen in hongergebieden, bijvoorbeeld in Afrika, ligt dat wel even anders. Zij weten vaak niet wat ze de volgende dag zullen eten. Nu is de opdracht om niet bezorgd te zijn geen opdracht aan alle mensen in de wereld, maar aan gelovigen en zij mogen bedenken dat niet mensen hun die opdracht geven, maar dat het een opdracht van de Heer is. God roept ook de christenen in hongergebieden op om op Hem te vertrouwen dat Hij in hun nood zal voorzien. Maar christenen in het rijke westen hebben de opdracht om God daarbij “een handje te helpen”. Zo deed indertijd Paulus een beroep op de christenen in Korinthe om geld bijeen te brengen voor de arme gelovigen in Jeruzalem ( 2 Ko 8:1-15; 9:1-15). Gelukkig zijn er christelijke organisatie die dat beginsel ook in deze tijd in toepassing willen brengen.
Bezorgd zijn voor wat je zult eten is heel wat anders dan zorgen voor het eten, Het eten komt niet zomaar kant en klaar op tafel staan. Daarvoor moeten boodschappen gehaald worden, het eten moet klaar gemaakt worden en aan de gezinsleden verstrekt worden. Als ouders daar niet voor zorgen, zijn ze nalatig en dat waardeert de Heer beslist niet.
ad b. Deze opdracht om niet te overdenken wat je zult zeggen is niet een opdracht die bestemd is voor leraars in de gemeente, maar voor martelaars. Niemand kan op de kansel of achter de katheder gaan staan met de gedachte: “de Heer zal mij wel zeggen wat ik te brengen heb”. Zo werkt het niet. Een titel van een boekje dat naar ik meen uitgegeven is door Youth for Christ huidde heel treffend; “ Het komt je niet aanwaaien”. Sprekers in de gemeente hebben wel degelijk studie te maken van het woord van God. Zij moeten als ze spreken “de stof beheersen” en daar is voorbereiding voor nodig. Ik wil niet zeggen dat ze zich woensdag of donderdag moeten voorbereiden voor een toespraak op de volgende zondag, hoewel ik dat niet veroordeel, maar voorbereiding moet hebben plaatsgevonden wanneer dan ook. Daarbij is studie van de bijbel noodzakelijk en nagaan wat anderen over een bepaald onderwerp ten beste hebben gegeven is wenselijk.
Daarentegen behoeven vervolgde christenen zich niet bezorgd te maken over wat ze tegen hun vervolgers zullen zeggen. Ze mogen erop vertrouwen dat de Heer ze de juiste woorden zal geven door zijn Heilige Geest. OP zo’n verhoor kun je je meestal ook niet goed voorbereiden want je weet niet welke vragen je gesteld zullen worden.
ad c In dit vers uit Fp 4 wordt niet slechts aan bezorgd zijn voor je eten en drinken gedacht en ook niet aan wat je in geval van verantwoording zeggen moet, nee de opdracht is veel algemener. We mogen alles wat ons anders bezorgd zou maken, bekend maken bij God. Met gebed en smeking staat erbij en…met dankzegging. De tekst zegt niet dat we dan al onze verlangens ook ontvangen, maar als we zo handelen zal de vrede van God onze harten en zinnen bewaren. Dan worden we bewaard voor ongeduld, opstandigheid of een andere verkeerde instelling. Een geweldige belofte is dit!
Wat te doen met je zorgen?
Maar nu naar de tekst die boven dit artikel staat. Deze tekst zegt dat we al onze bezorgdheid op de Heer moeten werpen. Vaak is er op het verschil gewezen met de uitspraak van Ps 37 :5 “wentel uw weg op de Heer”. Werpen doe je met iets dat vrij licht is, maar wentelen betreft een last die zwaar is, die je niet zomaar kunt optillen en kunt werpen. Hoe dan ook we mogen het beide doen al naar gelang de zaak waar we mee zitten zwaar of licht is.
Het is bij het overdenken van een bijbeltekst altijd van belang te letten op het verband waarin deze tekst staat. Kijken we terug naar vers 5 en 6 dan worden we erop gewezen nederig te zijn. Dan pas ontvangen we genade. Aan de opdracht om onze bezorgdheid op de Heer te werpen gaat dus de oproep om nederig te zijn vooraf. We kunnen wel zeggen dat dat een voorwaarde is. Als we aan die voorwaarde voldoen dan geeft God ons rust en vrede in ons hart, hoe de lasten ook zijn waar we mee te maken hebben.
Geen zorgeloosheid
Kijken we vooruit naar vers 8 dan zien we dat het werpen van onze last op de Heer niet een zaak is van zorgeloosheid. We zullen wel degelijk rekening houden met het feit dat er een tegenstander is die ons onderuit wil halen. Hij kan ons zo doen bezig zijn met de problemen dat we er onder doorgaan.
Een soldaat die op wacht staat in een oorlogssituatie moet zich niet laten opslokken door de de problemen die hij mogelijk heeft, nee hij moet opletten om te zien of de vijand een of ander plan wil uitvoeren. Zo’n soldaat moet ook niet bij zichzelf zeggen: “We zien wel wat er komt, we wachten het maar af”. Dat getuigt van zorgeloosheid en kan rampzalige gevolgen hebben.
Petrus denkt aan het lijden dat ons als christenen overkomt. We moeten ons daardoor niet uit ons evenwicht laten brengen, maar de duivel weerstaan in het geloof.
Dus niet slaperig wegsoezen en ook niet bibberen van angst maar vol vertrouwen alles wat ons moeite bezorgd bij de Heer brengen en onze hulp en bijstand van Hem verwachten, terwijl we zelf onze plicht doen.