Betreft: 1 Tm 4: 12 a
Vraag:
Moeten we dit woord van de apostel als een vermaning opvatten? Is het niet eerder een bemoediging?
Antwoord:
Het lijkt inderdaad vreemd dat dit een vermaning zou zijn. Toch moet dat wel zo gezien worden, want hoe moet het dan als bemoediging bedoeld zijn? Zo in de zin van: Timoteüs je bent nog erg jong, maar zeg maar rustig tegen de gelovigen dat ze je niet mogen verachten? Dat kan toch moeilijk de bedoeling zijn, dan zou Timoteüs voor zichzelf moeten spreken en gezag moeten opeisen.
Wat anders is het als Paulus zo iets aan de gelovigen schrijft met het oog op Timoteüs zoals in 1 Ko 16: 10,11 het geval is. Hier schrijft hij het echter aan zijn jonge medewerker en die moet met dat woord wat doen. De betekenis blijkt als je het b gedeelte van het vers erbij neemt: ‘maar wees een voorbeeld, enz.’ Timoteüs moet dus door zijn gedrag respekt afdwingen en op die manier bewerken dat men hem niet zou verachten om zijn jeugdige leeftijd.