3 juli 1942. Rommels Afrika Korps doorbreekt de Britse stelling bij El Alamein. Dat verontrustende bericht bracht de radio ons tijdens de laatste oorlog. ’s Avonds reeds was door de Duitsers de helft afgelegd van de 80 km, die hen van Alexandrië scheidden. Slechts 50 tanks en 5000 uitgeputte Britse soldaten belemmerden de opmars naar de stad, waar de Duitsers rust. voeding, maar bovenal … water zouden vinden voor hun verschroeide kelen. Beide legers waren ongeveer even sterk. Alleen was ’t geschut van de Duitsers beter. Juist zou de veldslag beginnen, toen er iets ongelooflijks gebeurde. Elfhonderd soldaten van de 90ste Lichte Pantserdivisie kwamen over de kale zandvlakte gestrompeld naar de Britse linies, met de handen omhoog. Hoe was ’t te verklaren, dat 1100 van Rommels beste soldaten zich zo maar overgaven, terwijl ze zich gemakkelijk hadden kunnen terugtrekken. De oplossing van dit raadsel geeft Majoor P. W. Rainer in zijn boek “Pipe line to Battie”.
Toen de Duitsers, die reeds 24 uur zonder drinken waren geweest, de Engelse linies doorbroken hadden, stootten ze op een pijpleiding, die voor de wateraanvoer van de Britse troepen moest zorgen. De Duitsers waren dol van vreugde, schoten de leiding kapot en dronken als dieren op de grond liggend. Eerst toen hun zwarte gezwollen tongen weer wat smaak terugkregen, ontdekten ze met schrik, dat…het zout water wa. Ongeveer 1100 man hadden zich aan dit zoute water “te goed”, of beter, “te kwaad” gedaan. De hele nacht leden ze verschrikkelijk en de volgende dag gaven ze de moed op, strompelden ze naar de Britten, rukten ze de veldflessen af en goten zich het levensreddende vocht tussen de gescheurde en van bloed saamgeklonterde lippen.
Hoe kwam die leiding zo vol zout water? Wel, ze was pas aangelegd, maar moest nog schoongespoeld. Daar zoet water schaars was, spoelden de Britten ze schoon met zout water.
In deze wereld loopt nog een pijpleiding, met aftakkingen naar alle kanten. Het is Satans leiding, waardoor hij het kwaad de wereld instuurt. Massa’s mensen doen zich tegoed aan de inhoud ervan. In plaats van water, dat hun levensdorst lest, drinken ze het vergiftigde water in, dat uit Satans bron voortkomt. In de bioscoop en de dancing, in de kroeg en via de geïllustreerde tijdschriften geeft Satan vergif te drinken, dat gretig verzwolgen wordt.
Hoeveel mensen zoeken in deze hopeloze wereld naar wat geluk en vrede, maar bovenal naar water, dat hun zieledorst kan lessen. Hoevelen gaan echter niet tot de echte “wateren des levens”, die vloeien vanuit “het kruis”, maar wel tot de drabbige “vloeistof”, die de mensenmoordenaar van de beginne te drinken geeft. Christus roept u toe: “Kom! En wie dorst heeft, kome; wie wil, neme het water des levens om niet.” Dit “water des levens” betekent vrede voor uw ziel, rust voor het geweten en een eeuwig heil in de hemel.
Zoudt u zich ook maar niet overgeven?