In nr. 14 heeft ‘A3’ een leuke Duitse eigenaardigheid weergegeven. Ik voegde daar eentje van mezelf bij maar ik wil er nog twee Duitse op laten volgen.
De eerste klinkt niet erg geloofwaardig, maar ik geef hem maar door zoals hij mij verteld is. In een plaatsje in Duitsland werd een bijbelbespreking gehouden aan huis bij een broeder die een beetje hardhorend was, maar die een hond had aan wiens gehoor niets mankeerde. Deze lag blijkbaar ergens in de kamer. Toen het tijd was om te beginnen, vroeg de huisheer aan de broeders of iemand van hen ook een lied had om mee te beginnen. Op hetzelfde moment kwam er nog iemand buiten op het pad aanlopen.
Hij deed erg zachtjes maar de hond had hem al opgemerkt en blafte ingehouden. De huisheer die zoals gezegd wat hardhorend was, zei daarop: ‘Lied achtundachzig ist vorgeschlagen’ (Lied 88 is opgegeven). Van zo’ n verhaal zegt men in de regel: ‘Wie het het laatst vertelt, leeft nog’ Maar och al zou het niet echt gebeurd zijn, dan had het toch wel zo kunnen gebeuren, of niet dan? De tweede bewaar ik voor de volgende keer.