De vergaderingen in Nederland zijn ontstaan in ca 1856. Dat is nadat de scheuring in Engeland tussen gesloten en open vergaderingen in 1848 had plaatsgevonden. De twee voornaamste leiders in Engeland waren br. J.N. Darby (gesloten) en C.H. Müller (open) vergaderingen. Br. H.C. Voorhoeve stichtte toen de vergaderingen in Nederland en dat waren gesloten vergaderingen, die het standpunt van br. J.N. Darby volgden.
Pas later zijn er in Nederland ‘open’ vergaderingen ontstaan. Deze vergaderingen hadden niets met de principiële scheiding tussen ‘open’ en ‘ gesloten van 1848 te maken, maar hadden van doen met verschillen over uitsluitingen in de gesloten kring. Een broeder uit Amerika die naar Nederland kwam zei het zo: ‘Het ontstaan van de open vergaderingen in Nederland heeft van doen met ‘ontevreden’ vergaderingen.Hij bedoelde dat men ontevreden was met een bepaalde uitsluiting in de gesloten kring en daarop een open vergadering stichtte, Pas later ging men zich officieel bezinnen op het open standpunt. Dat gebeurde in de dertiger jaren en in verband met contacten met de open vergaderingen in Duitsland.
In de negentiger jaren van de 20ste eeuw vond er een scheuring plaats in Nederland en daarbuiten waarbij diverse gesloten vergaderingen een vrijer standpunt innamen en het verschil tussen open en deze gesloten vergaderingen in veel gevallen vervaagde. Men ontving wederzijds allen die men als gelovigen kende aan het avondmaal. Sinds die tijd is er een wat verwarde toestand ontstaan. Er zijn vergaderingen die het oude gesloten standpunt innemen met daarnaast vergaderingen waarbij men ieder toelaat die men als gelovigen kent. Deze laatste vergaderingen nemen eigenlijk min of meer het ‘open’ standpunt in.