In het begin van deze eeuw kwam in Amersfoort een broeder op de bijbelbespreking met de vraag wat de zes tabernakels waren. Een broeder vroeg hem waar hij dan over die zes tabernakels in de Bijbel wat gelezen had. De vraagsteller antwoordde dat dit stond in 2 Ko. 5: 1.
De tekst werd opgezocht en een broeder die niet overliep van tact vroeg de betreffende broeder tamelijk hooghartig of hij de tekst dan eens wilde voorlezen. Deze voldeed gewillig aan dat verzoek en las luidop voor: ‘want wij weten, dat, zo ons aardse huis de-zes tabernakels afgebroken wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt; maar een eeuwig in de hemelen’.
De tactloze broeder vroeg hem het vers nog eens te lezen.Weer las onze broeder de tekst en toen wilde de broeder met het gebrek aan tact hem de tekst nog eens laten lezen, maar daar stak een ander een stokje voor met de opmerking: ‘Vertel onze broeder liever eens hoe het zit’. Dat gebeurde toen en u begrijpt al wel waar het probleem van de vraagsteller zat. In zijn bijbel was het woordje ‘dezes’ aan het eind van de zin afgebroken, precies zoals ik dat hierboven gedaan heb.
Nu kunnen we hierom lachen en denken ‘wat dom dat de man dit niet in de gaten had’, maar we moeten bedenken dat broeders en zusters met weinig opleiding met zulke problemen kunnen zitten omdat ze niet goed lezen. Hen moeten we zonder neerbuigendheid duidelijk maken waar hun probleem in bestaat.