ja, dat is de wandeltocht van 520 km van Straatsburg naar Parijs. Wandeltocht, ho even, snelwandeltocht bedoel ik. Wie de foto’s van de zich voortslepende deelnemers ziet, kan moeilijk anders dan zijn hoofd schudden over zoveel dwaasheid. Ze gunnen zich zelfs geen tijd om te rusten voor een hap eten, maar slokken hun natje en droogje al tippelend op. En dat alles voor wat eer en roem.
In de boedhistische wereld komt het voor, dat monniken van het ene klooster naar het andere klooster trekken en met hun lichaam vallend en opstaand de hele weg afmeten. Zo trachten ze zich van een goede plaats in het hiernamaals te verzekeren. En wij halen de schouders op over zulke ideeën.
Maar hier gebeurt in feite nog iets veel dwazers. Voor een medaille waagt men leven en gezondheid. De sport wordt een afgod, waaraan men z’n leven wijdt. En na enkele jaren is de vorige winnaar van dit en zo vele andere “sportfestijnen” uitgeschakeld en vergeten.
Is er een betere illustratie te vinden van de leegte van een mensenleven, waarin men God de rug heeft toegekeerd en de moderne afgoden: sport, film, dans enz. vereert?
Nee, nee, ik weet het wel. U loopt niet mee van Straatsburg. U gaat liever “gewoon dood”, zoals u zegt. Maar gaat u misschien toch precies zo dood als onze snelwandelaars naar Parijs, namelijk na een even leeg en doelloos leven? Alleen uw afgod heet iets anders, Misschien is het uw auto wel en bestaat uw godsdienst uit het doordrukken van het gaspedaal.
Of heeft het bruine monster u te pakken en spendeert u zondags een paar uur aan zijn cultus in de voetbaltempel, die stadion heet?
Of heeft u helemaal geen afgod, maar ook geen God. Bent u een sloof, die een vreugdeloos bestaan leidt, waarvan u graag het einde zoudt vervroegen, als u maar wist dat het werkelijk het einde was?
En toch is er diep in u die stem, die u influistert dat er na dit leven toch nog iets anders is. Dat er toch een God moet zijn. Dat die God wel eens rekenschap van u zou kunnen vragen? En zo is het inderdaad. Het is de mens beschikt éénmaal te sterven en daarna het oordeel (Hebr. 9: 27).
Maar er is een radicale verandering mogelijk. God roept op zich te bekeren. Breek met de dienst van uw moderne afgoden. Verlaat de dienst van satan en keer terug tot God. Maar dan is er een verzoening nodig, want u is een vijand van God.
God roept u echter toe: “Laat u met mij verzoenen”. En hoe kan God u verzoenen en uw zonden vergeven? Wel omdat zijn Zoon Jezus Christus het zoenoffer geworden is ook voor u.
Kom nu tot Hem, die u de hand ter verzoening toereikt en die u in zijn dienst gebruiken wil. Belijd uw zonden aan God en aanvaard Jezus Christus als uw Heiland. Dan wordt u gelukkig. Dan krijgt u een doel in uw leven.
Dan eerst verstaat u de zin van uw bestaan. Want we bestaan niet voor ons eigen plezier, maar God heeft ons geschapen om Hem te dienen. En wie God en zijn Zoon Jezus Christus uit zijn leven bant mist het doel van zijn bestaan. Maar wie als verloren mens Jezus als zijn Heiland aanvaardt, kan zeggen: Al het oude is voorbij gegaan, zie het is alles nieuw geworden!