We laten onze br. Hendrik V nu maar rusten, maar blijven nog wel even putten uit de Amersfoortse bron. De broeders en zusters kwamen daar samen in de Nicasiusstraat. Boven het lokaal was een bovenwoning en in mijn jongenstijd woonde daar mijn tante Jo die getrouwd was met ‘ome Ab Budding’.
Achter het lokaal was een tuin, die naar alle kanten afgesloten was. Het bovenhuis had een groot balkon en vandaar kon je met een trap naar beneden in die tuin komen. Via het lokaal en een keukentje had je ook toegang tot deze tuin.
Nu was mijn oom Ab een dierenliefhebber en hij had in de tuin een vijver gemetseld waarin naast vissen ook een klein waterschildpadje van zo’n zes à zeven centimeter huisde dat een uitstapje op het droge niet versmaadde. Daar trof hij dan een kameraad en wel een landschildpad van een centimeter of twintig.
Op een zekere zondag was het nogal warm en mijn oom die tevens koster was, zette de deur naar het keukentje en de deur die naar de tuin voerde open.
Nu zaten mijn broer en ik samen met nog twee jongens op een bank tegen de zijwand van het lokaal. We hadden door de keukendeur zicht op het keukentje maar zagen de buitendeur niet die er haaks op stond. En, ja, toen gebeurde het. Plotseling merkten we de landschildpad op die de keuken binnengelopen was. Even later kwam het waterschildpadje er achteraan. Als jongens hadden we de grootste lol toen ze de drempel naar het lokaal overkropen en zich onder de achterste rij van de broeders naar het midden van het lokaal begaven.
Eerst konden wij ze als enigen zien, maar toen ze verder kropen zagen een paar broeders ze onder hun stoel vandaan komen. Er ontstond wat gepraat en mijn oom kreeg in de gaten dat er iets bijzonders aan de hand was. Al gauw merkte hij de oorzaak van het gefluister op, want de schildpadden waren bij zijn stoel aangekomen. Hij stond op, bukte zich, pakte de beide diertjes op en liep ermee door de keuken en naar de tuin waar hij ze ergens opborg. Het evenement was voorbij… buiten zijn de schildpadden… Het vervolg van de dienst vonden wij veel minder spannend dan het begin…