De volgende anecdote hoorde ik van br. Weston tijdens een konferentie in Den Haag. Deze broeder was een schoonzoon van een zekere Smith, die een boezemvriend was van Spurgeon. Zondags na de kerkdienst nodigde Spurgeon nogal eens wat mensen bij hem thuis uit voor thee of iets dergelijks.
Ze moesten dan via een smal pad door de akkers naar zijn huis lopen. Spurgeon liep in de regel voorop en Smith sloot de rij. Op een keer riep Spurgeon naar achteren ‘Smith een lied’. Deze stelde voor nr. 1 uit Sankey. Dat was het lied dat wij kennen als ‘Mannen, broeders! ziet het teken, wapp’rend in de lucht’ (Joh. de Heer, nr 139).
Toen het eerste couplet gezongen was, riep Spurgeon ‘halt, nu omkeren en teruglopen’, Iedereen was verbaasd. Nu liep Smith aan het hoofd van de stoet. Daarop zei onze baptistenprediker ‘En nu couplet 2’ Dat couplet luidt in Hollandse vertaling ‘Ziet een vrees’lijk leger naad’ren, Satan aan het hoofd.’