In het midden van de vorige eeuw leefde er in Kampen een juffrouw Hendriks die in de hele omtrek bekend was als iemand die met hart en ziel het evangelie uitdroeg. Ze deed dat op zeer vrijmoedige wijze. Volgens sommigen te vrijmoedig, maar goed ze deed het dan toch maar.
kampen was een garnizoensstad en ik ben er twee keer gelegerd geweest. In die tijd heb ik juffrouw Hendriks verschillende keren ontmoet o.a. in het Protestants Militair Tehuis. Als we met verlof gingen en naar de trein liepen over de Kamperbrug dan stond juffrouw Hendriks vrijwel altijd op de brug en gaf ze de militairen een of andere uitspraak mee of hield ze ze een vraag voor.
Op een keer ging er een groep van onze afdeling naar huis en op de brug riep juffrouw Hendriks ze toe ‘ Bent u op weg naag Golgotha?’. Een sergeant die vooraan in de groep liep antwoorrdde ‘ Nee, ik ben op weg naar Gorkem’. Een luid gelach steeg natuurlijk op. Ik hoorde dit voorval toen ik ’s maandags van verlof in de kazerne kwam, waar het onder gelach verteld werd.
Op zichzelf vond ik de manier waarop onze evangeliste zich uitte nu niet zo denderend. Diverse lui hadden een kritische opmerking over het voorval, maar een van de jongens op de kamer gaf een goed commentaar: ‘Je kunt er wel om lachen en er kritiek op hebben, maar ze komt tenminste voor haar geloof uit…’. Daarmee was de discussie gesloten. Je hoeft niet in alles deze juffrouw Hendriks na te doen, maar iedereen had uiteindelijk toch respect voor haar en laten wij op onze manier dan maar haar voorbeeld volgen om voor ons geloof uit te komen.