Uit vorige ‘eigenaardigheden’ is wel duidelijk geworden dat mijn oom Budding veel van beesten hield. Een hond en een kat waren vaste bewoners van de woning boven het lokaal waar de familie gehuisvest was.
Op een nacht in maart waren er een paar krolse katten in zijn tuin aan het grommen en krijsend miauwen. Mijn oom kon dat maar matig waarderen ondanks zijn liefde voor dieren. Hij wilde een eind aan het gejammer maken door een pan met water of zoiets leeg te gooien over de beesten die hem zijn nachtrust ontnamen. Hij kon zo gauw echter niets vinden en toen greep hij naar de po die onder het bed stond en kieperde de inhoud daarvan naar beneden. De katten vlogen weg en daarna bleef het rustig.
De volgende dag snoof hij in de kamer rond want hij rook een onaangename lucht. Het leek erop of een van de kinderen het in de broek gedaan had. Er ging hem echter een lichtje op toen zijn poes bij hem op schoot sprong. Poeslief stonk echter een uur in de wind. Mijn oom kreeg toern in de gaten dat het zijn eigen poes was die hem uit de slaap gehouden had en die een deel van de inhoud van de po over zich heen gekregen had.
Toen hij dit later in de familiekring vertelde lagen we dubbel van de lach, natuurlijk.