Aan mijn vorige hondenverhalen wil ik er nog twee toevoegen. Veel hondenbezitters verzekeren je dat hun hond nooit wat doet. Daarmee bedoelen ze niet dat ze hem nooit uit behoeven te laten. Dat zou trouwens wel zo gemakkelijk zijn. Nee, ze bedoelen dat het dier nooit iemand kwaad doet. Hij zal nooit iemand bijten. Vaak is dat een wat te optimistisch geluid.
Ik was op een keer op bezoek bij iemand die om lectuur had gevraagd. Ze was niet al te goed ter been en toen ik de deur had geopend en ‘volk’ had geroepen, riep ze vanuit de kamer dat ik maar verder moest komen. Toen ik de kamer binnen kwam, werd ik keffend begroet door een laag bij de gronds teckelachtig hondje. Zo’n handstoffermodel. De vrouw beweerde dat het dier niets deed en hij liet me ook rustig naar binnen gaan. Anders had ik hem ook wel een oplawaai kunnen verkopen, maar dat doe je niet als je ergens te gast komt.
Goed, ik had mijn bestelling afgegeven en ook nog een gesprek met de bewoonster gehad. Toen ik zou opstappen gebeurde wat je meer opmerkt bij honden: ze laten je wel binnenkomen, maar niet vertrekken. Dat liet dit mormeltje mij ook niet. Ondanks het roepen van de huisvrouw vloog hij als een gek om me heen, klaar om in mijn broekspijp te happen. Ik liep achteruit naar de kamerdeur dreigend met mijn voet om hem van mijn broekspijp af te houden, want hij luisterde totaal niet naar de bevelen van zijn bazin.
Dit is een illustratie van ‘honden doen nooit wat’. Volgende keer een verhaal over mijn eigen hond, die ook nooit wat deed.