Je zou kunnen proberen om met logische argumenten te bewijzen, dat de Bijbel het Woord van God is, en b.v. als volgt redeneren: “Kijk nu eens naar het ontstaan van de Bijbel. Is het menselijkerwijs gesproken mogelijk, dat veertig verschillende schrijvers over een tijdsverloop van 1500 jaar zesenzestig boeken schrijven, die onmiskenbaar een eenheid vormen?”
Inderdaad staan we hier voor een wonder. Dit kon alleen plaatsvinden, omdat God de hand erin gehad heeft. Hetzelfde kan gezegd worden van de bewaring van de Bijbel in de loop der tijden. Geen boek is zo verguisd, zo vervolgd en bekritiseerd en toch is de Bijbel blijven bestaan en overal ter wereld verkrijgbaar. We hebben zelfs meer oude handschriften van de Bijbel dan van welk literair product uit de oudheid ook. Ook het feit, dat de Bijbel jong en oud, arm en rijk, ontwikkelden en niet-ontwikkelden aanspreekt en dat ongeacht ras of nationaliteit, is een wonder.
De universaliteit van de Bijbel – zoals we dat noemen – pleit er dus eveneens voor dat de Bijbel het Woord van God moet zijn. Ook de verheven inhoud van de Schrift kan als argument aangevoerd worden. Neem de zogenaamde Godsidee en vergelijk die met de Godsvoorstelling van een van de andere wereldgodsdiensten buiten het christendom en het jodendom… Wat een onmetelijk verschil merken we op. Beschouw de beschrijving van de schepping zoals die in de Bijbel vermeld staat en vergelijk die met de scheppingsverhalen in andere “heilige” boeken… Ook dan ontdekken we een enorm verschil.
Neem de morele inhoud van de Bijbel zoals die is neergelegd in de wet van Mozes, zie naar de verlossingsleer, waarin de gerechtigheid van God volkomen tot haar recht komt of beschouw de majestueuze ontvouwing van de toekomstige gebeurtenissen zoals die in de Schriften vervat is… Dat alles getuigt van Goddelijke oorsprong. En toch zijn het deze overwegingen niet, die de zondaar tot inkeer en tot geloof in de Schrift brengen. De overtuiging dat we bij de Bijbel met het Woord van God te maken hebben, wordt door de inhoud van de Bijbel, door de boodschap van de Schrift opgewekt.
Graag haal ik hier de woorden aan van dr. A. Saphir, aan wiens boek “Christus en de Schriften” ik enkele van de hierboven genoemde argumenten ontleend heb. Hij schrijft: “Het zou daarom strijdig zijn met de analogie, en n tegenspraak met de leer van de Schrift, zo het geloof in de Bijbel als Goddelijke openbaring, door de mens verkregen kon worden door logische en historische bewijsvoering. Het is een getuigenis van de Geest, door Wie wij weten, dat het Woord de waarheid is. Het hoeft wel geen betoog, dat historische en wijsgerige argumenten een belangrijke, maar ondergeschikte plaats innemen”.
Om overtuigd te raken, dat de Bijbel Gods Woord is, moeten we de boodschap van de Bijbel vernemen. En dat kan onder andere door zelf de Bijbel te gaan lezen. Zou u “de proef op de som” niet eens willen nemen?