Van mevr. J. te H. ontvingen wij een kort briefje met deze vraag:
‘Hoe kan ik een probleem vergeten, hoe krijg ik rust voor mijn geest?’
Graag willen we daarop als volgt ingaan:
Beste mevrouw,
Hoewel U het als één vraag stelt, willen we toch beide delen als een aparte vraag behandelen. Eerst dan het vergeten van een probleem. Uit uw vraag maken we op dat u een heel onaangename ervaring gehad hebt die een wond in uw leven geslagen heeft. Welnu, zo’n ervaring kun je maar niet even uit je geheugen bannen. Zoiets blijf je je altijd herinneren. Men zegt wel eens: Je moet bepaalde zaken vergeven en vergeten. Dat is echter een oppervlakkige uitdrukking.
Om met het laatste te beginnen: iemand daadwerkelijk het kwaad dat hij ons heeft aangedaan vergeven, kunnen we natuurlijk alleen als hij berouw toont en zijn verkeerde daad belijdt. Wat anders is dat wij altijd bereid moeten zijn om te vergeven. Op zichzelf is het al een hele innerlijke overwinning om zover te komen. Die overwinning op onszelf kunnen we echter behalen, als we zien op het feit dat God onze zonden aan Jezus Christus heeft willen toerekenen en ons vergeving wilde schenken.
Maar dan moeten we wel werkelijke gelovigen in Jezus Christus zijn en Hem als onze Heiland en Heere aangenomen hebben. Onze vraag aan u en aan allen die met een zelfde probleem worstelen, is dan ook: kent u Jezus Christus als uw Heiland? Kunt u met een dankbaar hart naar het kruis kijken in het besef dat God u al uw zonden vergeven heeft? Als dat zo is, komt het met het ‘vergeten’ ook in orde, maar dan moeten we eerst een misverstand opruimen. Men denkt bij ‘vergeven en vergeten’ aan de uitspraak uit de Bijbel dat God ons de zonden vergeeft en Hij ze niet meer gedenkt (zie Hebr. 8:12 en Hebr. 10:17). Dat ‘niet gedenken’ vat men dan op als vergeten, maar dat is onjuist.
Het betekent dat God de zonden niet meer aan ons in rekening brengt. God zegt niet ‘Ik vergeef het je wel, maar je hebt het dan toch maar gedaan…’ Als wij iemand vergeven hebben, moeten we hem het kwaad dus niet meer in rekening brengen en boze gevoelens tegen hem blijven koesteren. Het wil dus niet zeggen dat we de kwestie uit onze gedachten proberen te bannen ofwel die gaan verdringen. We zullen er bij tijd en wijle aan herinnerd worden, maar we gaan het probleem niet meer ‘koesteren’. Dat is de oplossing voor het eerste punt.
Dan nu de kwestie van rust voor de geest. U bedoelt daar kennelijk mee: hoe krijg ik rust wat mijn gedachten betreft, dat ik niet altijd met dat probleem bezig ben. In feite is het antwoord daarop hierboven gegeven. We kunnen er nog wel een praktische raad aan toevoegen, namelijk dat u actief met positieve dingen bezig moet gaan. Richt uw aandacht dáárop en dat zal helpen dat u niet alsmaar aan het trauma herinnerd wordt.
Een ander punt is, dat Jezus Christus gezegd heeft: ‘Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en ik zal u rust geven …leert van Mij… en gij zult rust vinden voor uw zielen’ (Matth. 11:28, 29). Werkelijke rust vinden we – zoals hiervoor al aangegeven – alleen bij Jezus Christus. We vinden rust voor ons geweten als we met onze zonden tot Hem gaan. We vinden rust voor onze ziel of geest, als we onze zorgen bij Hem brengen en van Hem leren hoe we ons in het leven hebben op te stellen. Er is een lied met een wat verouderde woordkeus, maar dat heel mooi het bovenstaande beschrijft. Het luidt:
‘Ruste vond hier mijn geweten; want zijn bloed – o heilfontein – heeft van alle mijne zonden mij gewassen blank en rein.
Met de vrede Gods in ’t harte ga ik hier door smart en strijd; eeuw’ge rust vind ik daarboven in des Godslams heerlijkheid’
Van harte wensen we u, mevrouw J. en allen die dit lezen, deze rust en vrede toe.