Van br. Frank Schonbach kreeg ik het volgende e-mailtje
Beste broeder Jaap,
Zo juist zat ik een beetje te bladeren op je website en daar heb ik ook onder de ‘eigenaardigheden’ het stukje van de ‘hond, die een lied opgaf’ gevonden.
Ik wil je graag zeggen, dat dit helemal echt gebeurd is te Marburg, toen de wekelijkse vergadering nog in de woonkamer van een broeder plaatsvond. De hond (een teckel) Axel genoemd, was daarbij altijd aanwezig onder de stoel van zijn baas. Ik heb dit verhaal authentiek gehoord van Otto Muller, die in die tijd (van de vrome hond) te Marburg studeerde.
Zo is hierdoor het waarheidsgehalte van je site weer een beetje verhoogd.
Later zond Frank mij nog de volgend verbeterde versie:
Het gebeuren (maar echt te Marburg!) was het volgende: De huisheer was niet hardhorend. Maar er was ten beginne door een broeder reeds een lied opgegeven, maar nog niet met zingen begonnen. Juist op dat moment kwam een ander broeder – enkele minuten te laat – de woning binnen. De hond, die onder de stoel lag, blafte een paar keren. En daarop verklaarde een van de broeders aan de te laat gekomen bezoeker: Lied 88 ist vorgeschlagen!
Met hartelijke groeten, Frank.
Ik ben Frank heel dankbaar voor dit berichtje en plaats het op de site en op de br.lijst. Nog iets erbij: naar ik vernam had iemand tegen een ander de volgende opmerking gemaakt over de ‘eigenaardigheden’ ?’Zou hij dat nou allemaal echt meegemaakt hebben?’. Wel, ik kan jullie verzekeren dat ik – behalve die dingen waarvan ik schrijf dat ik ze van anderen vernomen heb – alles zelf heb meegemaakt. Daar wijst het woordje ‘eigen’ aardigheden ook een beetje op. De eigenlijke zin ervan is echter dat het mijn eigen weergave van aardigheden is.
mhg. JGF