De volgende anekdote speelt in het Groningerland. Er leefde daar een echtpaar waarvan de man vertegenwoordiger was voor een firma die diverse landelijke vestigingen had. De man maakte per jaar heel wat kilometers. Op een keer zei zijn vrouw tegen hem:’Ik hoor van je collega’s dat ze wel eens een haas onder de auto krijgen en dan een lekker maaltje mee naar huis nemen. Overkomt dat jou nou nooit?’
Nee, het overkwam deze ‘broeder’ nooit. Op een keer echter at hij in een landelijk cafeetje zijn maaltijd toen er een paar jagers binnenkwamen met een aantal geschoten hazen op hun rug.
Onze man herinnerde zich de vraag van zijn vrouw en hij bedacht een plan. Aan een van de jagers vroeg hij of hij een haas van hem kopen kon. Dat kon en de man kwam ’s avonds thuis en gaf de haas aan zijn vrouw en liet haar denken dat hij die haas overreden had.
De volgende dag kreeg hij een lekkere hazenbout op zijn bord en vrouw en man aten er heerlijk van. Er bleef nog genoeg haas over voor de volgende dag. Toen hij ’s avonds thuis kwam begroette zijn vrouw hem niet zo blijmoedig met: “Wat een lelijke bedrieger ben jij”.
Hij keek verbaasd bij deze ontmoeting, maar zijn vrouw liet hem de pan zien waarin de haas lag. Ze schoof het restant haas op zij en daar op de bodem van de pan lagen een hele serie hagelkorrels. Wat er gebeurd was, was haar wel duidelijk en vandaar de niet zo hartelijke begroeting.
Hoe hij de situatie verklaard heeft weet ik niet, maar ik denk dat ze samen het restant van de haas wel lekker opgepeuzeld hebben.
Toen deze man me dit verhaal zelf vertelde moest ik denken aan een evangelisatie – artikel van Ironside dat als titel had “Uw zonde zal u vinden” en dat gebaseerd was op Nm 32:23. Nu zijn ‘zonde’ had deze broeder ook gevonden! Hier zit wel een les in die we wel ter harte mogen nemen.