Hoe ongelooflijk het ook mag klinken, het volgende is mij voor waarheid verteld door een broeder nadat hij Egypte had bezocht. Die broeder was mijn schoonvader, br. Harm Wilts, en ik heb niet de ervaring met hem dat hij er wel eens op los fantaseerde, integendeel.
Het verhaal loopt als volgt: Een broeder uit Engeland bezocht Egypte en had het zondags op zijn hart – daar gaan we van uit, nietwaar? – om over een bepaald onderwerp te spreken. Het probleem was echter dat er maar één broeder was die Engels kon vertalen en dat dan wel met pijn en moeite.
Nou goed, de broeder uit Engeland gaf het Schriftgedeelte op en dat las de tolk, natuurlijk zonder probleem voor. De vertaling leek ook goed te gaan: . geen moment hapering, het liep als een trein.
Na afloop van de samenkomst sprak een vriend de tolk aan en zei: ‘Ik wist niet dat jij zo goed Engels kent’. De vertaler nam hem even apart en zei in vertrouwen: Ik ken helemaal niet zo goed Engels, en bovendien hield onze Engelse broeder een veel te moeilijke toespraak voor ons soort mensen, daarom heb ik over het bijbelgedeelte maar mijn eigen toespraak gehouden…’
Hij moet dan wel goed getimed hebben… en zijn zinnen net zo lang of kort gemaakt hebben als de Engelsman ze uitsprak…
Terwijl ik dit stukje nog even op type-fouten controleer, schiet me te binnen dat mijn broer jaren geleden in Israël was en daar in de vergadering sprak. Er was maar een persoon die goed engels kende en wiens vrouw ook in de samenkomst was. Deze man was nog een Islamiet. maar dat was geen bezwaar om hem te laten vertalen.
Hij vertaalde vlot en mijn broer was toch wel nieuwsgierig of de man wel goed weergegeven had wat hij (mijn broer) gezegd had. Na afloop van de samenkomst schoot hij de vrouw van de vertaler, die ook behoorlijk engels sprak, aan en vroeg daarnaar. Ze verklaarde dat haar man alles goed had weergegeven alleen was haar één ding opgevallen en wel dat als mijn broer het had over de Heer Jezus, haar man steevast het woord ‘Heer’ wegliet.
Jaren later was ik met een groep broeders en zusters uit Holland in dezelfde vergadering. De tolk van mijn broer was er ook en vertaalde. Nu had hij geen innerlijke weerstand meer om het woord ‘Heer’ uit te spreken want hij was – God zij geloofd – tot bekering gekomen en had Jezus Christus als zijn Heer en Heiland aangenomen!