We zouden nog even verder gaan met onze vriend Andriesen. Er was een ledenvergadering van de school en er moest een bestuur gekozen worden. De bestaande bestuursleden waren herkiesbaar en ze werden meestal weer herkozen, maar voor de goede orde was er op de stembiljetten een tegenkandidaat bij elk bestuurslid vermeld. Men kon dus zijn stem aan een andere kandidaat geven.
Nadat de voorzitter de procedure uit de doeken had gedaan, stond Andriesen op en vroeg het woord. Dat kreeg hij en zijn opmerking begon ermee dat hij deze hele bestuursverkiezing een wassen neus noemde. Als verklaring gaf hij aan dat het zittende bestuur er een stelletje tegenkandidaten van niks tegenover had gesteld zodat ze dus wel zeker waren van herkiezing.
De voorzitter verblikte of verbloosde niet en zei: ‘Andriesen, ieder heeft de mogelijkheid om er andere tegenkandidaten tegenover te stellen’. Natuurlijk kon dat niet zo vlot voor deze verkiezing en dus zei Andriesen: ‘Daar zal ik dan de volgende keer werk van maken, want ik ben het allang zat tegen die zure koppen van jullie aan te kijken’ .
Dat ging natuurlijk op zijn Bildts zoals gepoogd heb het hierboven als titel te vermelden.
De voorzitter merkte zoiets op als: ‘Ga je gang dan wachten we dat voor de volgende keer af’. Hij voelde zich niet geroepen om de zure koppen van het bestuur wat op te poetsen, maar liet de stemming doorgaan, waarbij het bestuur herkozen werd. Van nieuwe tegenkandidaten was een volgende keer geen sprake. Andriesen had zijn zegje gedaan en daarom was het hem kennelijk te doen.