Ten oosten van Heerenveen ligt Oranjewoud. Dit is een dorpje in een vrij bosrijk gebied waar diverse ‘paaltjeswandelingen’zijn uitgezet. Heel interessant! Er is daar ook wat we vroeger een uitspanning noemden die ‘Tjaarda’ heette. Tegenwoordig is het een groot hotel met vergaderzalen. Onlangs hebben er allerlei verbouwingen plaatsgevonden.
Vroeger was er een grote speeltuin bij met een doolhof. Voor de kinderen is er nog wel speelgelegenheid, maar dat haalt niet bij vroeger. Toen waren er ook instrumenten die speciaal voor volwassenen bedoeld waren en de doolhof is zo goed als ik weet verdwenen. Die doolhof was heel bekend en een geweldige attractie. Aan een zijkant stond een uitkijktoren waardoor je de doolhof van boven af kon bekijken.
Als ‘vergaderingjeugd’ van Leeuwarden besloten we eens gezamenlijk op stap te gaan en het idee werd geopperd om naar Tjaarda te gaan. Na de diverse attracties tot groot plezier uitgetest te hebben gingen we de doolhof in. Dat was maar niet zo een doolhofje, beslist niet. Er waren allemaal kronkelpaden omgeven door hoge, dichte ligusterheggen. Het was een zoeken en aanwijzigingen geven, vastlopen en weer teruggaan. Hoe lang we bezig geweest waren weet ik niet, maar toen het tijd werd om weer eens aan naar huisgaan te denken was er een vrij lange knul die maar niet uit de doolhof kon komen, we zagen zijn hoofd vlak boven de heggen uitsteken, maar konden hem van beneden geen goeie aanwijzingen geven.
Tenslotte gingen er een paar naar boven op de uitkijktoren. Ze riepen daar van boven af: Bertus nu linksaf , nee niet recht door, terug en dan naar links. Onderwijl stoof Bertus weer door en kwam dan weer vast te zitten. Uiteindelijk liet hij zich geduldig leiden en na een behoorlijke tijd hadden ze hem tenslotte buiten de doolhof. Nu moet men de persoon een beetje kennen om te begrijpen wat een lol we hadden en hoe hij zijn ervaringen later kleurrijk beschreef.
Best een leuk idee om ’ter versterking van de gemeenschap’ er zo eens op uit te trekken.