Uit: “Bode des Heils in Christus”, jaargang 124 (1981)
Vraag:
Is de verkerings- of verlovingstijd niet aan een bepaalde tijdsduur gebonden?
Antwoord:
In de Schrift wordt (zover ik weet) geen enkele tijdsduur aangegeven. Reeds eerder werd het geval van Jacob ter sprake gebracht, die zeven jaar om zijn vrouw diende. Hoe de omgang tussen Jacob en Rachel in die periode is geweest, staat er niet bij, maar zijn genegenheid voor haar heeft Jacob vanaf het begin niet onder stoelen of banken gestoken. We mogen dus wel zeggen, dat hij 7 jaar “verkering” heeft gehad. Er zijn landen waar men “in ons midden” bezwaren heeft tegen een verkering van langer dan een jaar en waar men dat ook duidelijk te kennen geeft.
Zo’n tijdslimiet kunnen we echter nooit op grond van de Schrift stellen. De vraag is dan op welke grond men bezwaren tegen een langere verkering heeft. Meestal blijken de bezwaren te berusten op de angst dat het anders “mis” zou kunnen gaan. Nu zal elk ouderpaar blij zijn als hun kind “in alle eer en deugd” getrouwd is. De verkeringstijd brengt voor de ouders naast blijdschap ook een stuk zorg mee. Dat mag echter niet overgaan in angst en nog minder in wantrouwen. Wanneer we een tijdslimiet gaan stellen dan lijkt het me toe, dat we meer door angst dan door zorg gedreven worden.
Bovendien is het ene “stelletje” het andere niet. Bij een eventueel gesprek daarover merken ze ook heel goed uit welke bron de vermaning die hen gegeven wordt voortgekomen is. Is dat de bron van angst en wantrouwen, dan werkt de vermaning precies averecht. Als je iemand laat merken, dat je verwacht, dat hij iets verkeerds zal doen dan verlaag je daarmee de drempel om het te doen. Het is voor ouders van het uiterste belang hun kinderen hun vertrouwen in hen te laten blijken. Ze moeten aan ons zien dat we ervan uitgaan dat ze hun verkeringstijd goed en zuiver willen houden. We kunnen hun daar echter bij vertellen, dat we uit eigen ervaring weten, dat dat een grote mate van zelfbeheersing vraagt omdat het verlangen naar seksuele omgang sterker is dan bijna alle andere verlangens.
Als we op deze vertrouwelijke wijze onze kinderen onze zorg meedelen, maar ze tegelijkertijd ons vertrouwen doen gevoelen, zal dat voor hen een geweldige stimulans zijn. Uiteraard zullen we hen vóórhouden, dat de werkelijke kracht om staande te blijven alleen bij de Heer te vinden. Een belangrijke overweging is ook nog dat de verkeringstijd een goede scholing is voor zelfbeheersing die later in het huwelijk soms moet worden opgebracht (bijv. ziekte). Het stellen van een limiet suggereert dat na het huwelijk zelfbeheersing nooit meer nodig is!