Onder christenen in Nederland zijn er die een boot bezitten en die in de vakantie op het water te vinden zijn. Sommigen van hen kennen elkaar en in die kleine kring is de aanduiding ‘booijebroeder’ gangbaar. Nu is het mogelijk nog veel meer christenen op het water te ‘herkennen’, want een bepaalde stichting heeft een vlag in de handel gebracht die je al van een afstand laat zien dat er een christen aankomt.
Zoals het visje op de auto aangeeft dat je met een christen-chauffeur te maken hebt, zo geeft deze vlag aan dat je met een christen-stuurman te doen hebt. Op de vlag staan een groot anker, een kruis en een hart, waardoor de begrippen ‘geloof’, ‘hoop’ en ‘liefde’ worden uitgebeeld.
Die symbolen kunnen door een ander worden ‘gelezen’, en dan kan er een (hopelijk) blijde herkenning volgen. Wij proberen in de Bode ook – om het met de woorden van een bekend lied te zeggen -‘de kruisvlag hoog in top’ te hijsen. We doen ons best een boodschap door te geven waardoor de gemeenschap van Gods kinderen bevorderd wordt. Maar er kan gemakkelijk iets fout gaan. Hetzij doordat de tekens op de vlag niet duidelijk zijn aangebracht, hetzij doordat de lezer niet snapt wat ze betekenen. Dan krijg je misverstanden.
De meesten van ons zullen de symbolen voor geloof, hoop en liefde wel herkennen. Wij hopen dat u ook de boodschap herkent die wij proberen door te geven, en dat daardoor de gemeenschap in de wijdvertakte wateren van christelijk Nederland (en speciaal in de ‘vergaderingen’) verbeterd wordt. Al te gauw ontstaat er onder ons miscommunicatie, en dan herkennen Gods kinderen elkaar niet meer, maar varen ze elkaar onverschillig voorbij. Elkaar begrijpen is moeilijk. Er zijn ook aan schriftelijke communicatie twee kanten. Schrijven is een kunst, maar lezen ook. Voelt u de hint? Als u nu veronderstelt dat dit stukje wel eens door een (ex) schoolmeester geschreven kon zijn, dan rijst daarover in ieder geval geen misverstand.