Betreft: Mt 19: 6
Vraag:
In hoever voegt God man en vrouw samen? Moeten we het alleen blijven afkeuren als niet zijnde Gods weg (Gn.3: 16)? Mag je blijven zoeken naar een levensgezel(lin)?
Antwoord:
De woorden ‘wat God samengevoegd heeft’ betekenen niet dat God, om zo te zeggen, Jantje en Marietje bij elkaar gebracht heeft. Die twee hebben misschien helemaal niet gevraagd om een goede levensgezel(lin). Alleen Adam kon in de meeste letterlijke zin zeggen: ‘de vrouw die Gij mij gegeven hebt’. Hij had niets uit te zoeken. Hij hoefde geen meisje te vragen. Hij kreeg zijn vrouw rechtstreeks uit Gods hand.
In andere gevallen kan het wel zo zijn dat God duidelijk man en vrouw bij elkaar brengt, omdat ook in afhankelijkheid van Hem gehandeld wordt. We zien dat in het geval van Izaäk en Rebekka. En zo kan het ook nu nog.
De geciteerde woorden betekenen echter wat anders. God heeft in het hart van de mens, in het algemeen gesproken, het verlangen naar een levenspartner gelegd. Om die twee aan elkaar te verbinden heeft God het huwelijk ingesteld waarvan we in Gn.2: 24 de grondslag vinden.
Wanneer nu een jongen en een meisje trouwen dan maken ze gebruik van die verbindende schakel die God ingesteld heeft. Als die twee trouwen zijn ze (indirekt) door God samengevoegd omdat ze van Gods instelling: het huwelijk, gebruik maken. Of ze zich dat nu bewust zijn of niet, doet er niet toe. Het huwelijk is een instelling van God en niet van de mens. Wie huwt is door God samengevoegd door de band van het huwelijk en die band is in principe onverbreekbaar.
Het zoeken van een huwelijkspartner is echter onze eigen verantwoordelijkheid. En voor de christen is het dus van uiterst belang daar een gebedszaak van te maken.
In Gn.3: 16 staat niet dat de begeerte van een vrouw naar de man zal uitgaan, maar naar uw man. Ondanks de gevolgen van de zondeval, met smart kinderen krijgen, zal het verlangen van de vrouw uitgaan naar haar man. Ook zelfs wanneer die man over haar heerst. Je ziet dat b.v. heel sterk in opvangtehuizen voor mishandelde vrouwen. Velen van hen verlangen toch weer naar hun man en gaan terug. Natuurlijk zijn er ook andere gevallen en zien we dat de mens steeds meer voor zichzelf gaat leven. Ook hier geldt de regel slechts in het algemeen.
Het alleen zijn behoeft men niet als een noodlot te aanvaarden. Men mag blijven uitzien naar een partner en er zijn gelegenheden genoeg om elkaar te ontmoeten. Men moet alleen oppassen niet met zijn gevoelens te koop te lopen want dan is men zelf er oorzaak van als dat anderen opvalt en er een beetje de gek mee hebben (wat op zichzelf ook niet goed is). Anderzijds moet men niet met alle geweld getrouwd willen zijn. Velen hebben zich daardoor in het ongeluk gestort doordat ze onbezonnen een huwelijk aangingen waarin het onderling helemaal niet klikte.
Het kan zijn dat een huwelijk toch niet voor iemand is weggelegd. Dan zal men dat moeten leren aanvaarden hoe moeilijk dat ook is. Toch zien we dat nog op oudere leeftijd gelukkige huwelijken worden gesloten. Men moet dus niet te gauw bij de pakken gaan neer zitten.