Betreft: Hd. 2: 42-47
Vraag:
Vormen de vier dingen in vers 42 met elkaar de vier onderdelen van de samenkomst van de gemeente? Kun je daar als beeld de vijf dwarsbalken van de tabernakel voor gebruiken? Als de bijbelbespreking steeds minder bezocht wordt en men schaft die tenslotte af hoe moet men dan daar tegenover staan?
Antwoord:
We moeten bedenken, dat het boek de Handelingen heilshistorische situaties en gebeurtenissen beschrijft. Het geeft ons geen leervoorschriften. In ditzelfde gedeelte lezen we dat de eerste gelovigen alle dingen gezamenlijk hadden. Dat ze hun goederen verkochten om in de nood van de armen te voorzien. Dit toont ons hoe spontaan en rijk hun geestelijk leven was, maar het bevat niet een voorschrift dat wij hetzelfde moeten doen. Deze gelovigen kwamen in het begin dagelijks bijeen en vierden elke dag het avondmaal, maar dat houdt niet in dat wij dat ook dagelijks moeten doen.
Van beschrijving van mooie dingen mogen we nog niet een voorschrift maken. Wel moeten we en voorbeeld nemen aan de geestelijke gezindheid waarvan deze dingen een uiting zijn. En deze geestelijke gezindheid zal zich dan bij ons of op dezelfde of misschien op een wat andere wijze uiten.
Voor leervoorschriften over het vergaderen van de Gemeente moeten we bijv. 1 Ko 11 – 14 onderzoeken.
Het neemt niet weg dat we het voorbeeld van de eerste Gemeente heel ernstig
ter harte nemen. We doen dat ook met de vier dingen genoemd in Hd. 2: 42. We beperken ons nu tot het eerste daargenoemde punt en dan zitten we direkt al met een probleem. Wat betekent namelijk ‘volharden in de leer der apostelen’. Het slaat zeker niet op een bespreking van wat de apostelen leerden, een bijbelbespreking dus, zoals wij die nu kennen. We moeten misschien denken aan onderwijs dat de apostelen gaven. Zo onderwees Paulus de discipelen te Efeze in de school van Tyrannus en dat twee jaar lang ( Hd. 19: 9,10). Zo kennen wij naast de dienst des Woords in de gemeentelijke samenkomst, waar 1 Ko 14: 26 ( een ‘leer’) op doelt, het onderwijs via lezingen, schriftonderwijs in huissamenkomsten, conferenties , bijbelcursussen e.d.
Het is trouwens de vraag of er wel het onderwijs van de Schrift zelf mee bedoeld is. Volharden in het onderwijs van de apostelen zou ook kunnen zien op het in praktijk brengen van dat onderwijs.
Hoe dat ook zij, het is noodzakelijk dat de gemeente opgebouwd wordt door het Woord van God. Dat gebeurt in de samenkomst van de gemeente zoals die in 1 Ko 12 en 14 beschreven worden, maar daarnaast zijn er vele andere mogelijkheden waarvan we de vorm en de frequentie kunnen aanpassen aan de behoeften.
De toepassing van het beeld van de tabernakel is uiteraard maar een toepassing. Het is in ieder geval niet zo, dat in vers 42 vijf dingen genoemd worden. De toepassing is dus erg vrij.
Dat de genoemde dingen kunnen meewerken om de gelovigen goed bij elkaar te houden is waar, maar het omgekeerde kan ook het geval zijn, wanneer namelijk de geestelijke gezindheid niet goed is en men de gebeden gebruikt om elkaar om de oren te slaan. Deze zaken op zichzelf bewerken het niet, ze moeten ook in een goede gezindheid bijgewoond en beoefend worden, gedragen door de liefde want die is de band van de volmaaktheid.
Een bijbelbespreking kan men dus moeilijk onderbrengen in de samenkomst zoals die in 1 Ko10-14 wordt aangeduid. Zo’n bespreking kan echter heel gewenst en nuttig zijn.
Als … men tenminste niet elk vers op de snijtafel legt en puur theoretisch bezig is. Vaak is dat de oorzaak van vermindering van belangstelling. Men kan evenwel ook in diverse huizen samenkomen voor een bijbelbespreking. Zo’n samenkomst draagt veelal een minder formeel karakter en voorziet vaak in een behoefte. Het is dus niet zo, dat we daar vaste voorschriften voor hebben. Laten we zoeken naar die vorm en opzet waarbij het onderwijs goed tot zijn recht komt en het geheel nuttig is en tot eer van de Heer.