Betreft: Rm 8: 12,13
Vraag:
Wat houdt dit voorschrift praktisch gezien in?
Antwoord:
Onder de werkingen van het lichaam moeten we natuurlijk niet de gewone werkingen van spijsvertering, ademhaling, enz. verstaan, maar de werkingen van de zondemacht in ons. Die macht wil over ons heersen en ons lichaam gebruiken om te zondigen.
Nu stelt Rm 6: 11 dat we ons voor die zondemacht dood te rekenen hebben. We moeten principieel in het geloof aanvaarden dat de zonde geoordeeld is en we voor de zonde dood zijn. Dit is een passieve houding in de zin van: het hele zondeprobleem is opgelost, dus houdt je er verder niet mee bezig.
De zondemacht laat zich echter niet zo gemakkelijk aan de kant zetten. Daarom wordt er actie van ons verwacht. Dat actieve aspect kwam trouwens ook al in Rm 6: 11 om de hoek kijken, want het vervolg van dat vers spreekt over ‘levend houden voor God in Christus Jezus’. Hier in 8: 13 wordt gesproken over het doden van de werkingen van het vlees. Dat is dus een actieve daad. Maar waar halen we de kracht daarvoor vandaan? Die hebben we niet uit onszelf. Maar gelukkig: we bezitten de Heilige Geest en die stelt ons in staat de zondige begeerten te weerstaan.
Ook in Ko 3: 5 komt dit ‘doden’ voor. Het betekent niet dat we de zonde-in-ons kunnen uitbannen, zodat we nooit meer zouden kunnen zondigen. Het betekent wel, dat we aan de zondige begeerten niet toegeven en die begeerte oordelen.
Een dronkelap die tot bekering is gekomen zal nog wel de begeerte naar drank in zich voelen opkomen. Hij moet nu die werking doden in de kracht van de Geest door er niet aan toe te geven. Hij zal zijn stamcafé moeten voorbij lopen of een omweg maken om niet aan de begeerte toe te geven. Als de begeerte geen voedsel krijgt ‘sterft’ ze. Op die manier doden we haar. Daar komt een ander praktisch punt bij, namelijk dat we onze aandacht moeten richten op goede dingen, op de dingen van God en van Jezus Christus en ons daarmee moeten bezighouden. Dan krijgt de zonde geen kans en doden we door de Geest de werkingen van het lichaam.