Betreft : 2 Ko 3:6,7
Vraag:
Wat betekent de uitdrukking: ‘de letter doodt’. Waarom wordt de wet een bediening des doods genoemd?
Antwoord:
Van de uitdrukking ‘de letter doodt’ wordt nog wel eens een verkeerde uitleg gegeven. Men laat dit gezegde dan slaan op de hele bijbel en vat het zo op, dat de tekst van de bijbel op zichzelf dood is en geen leven geeft. De Geest moet de zin van de woorden duidelijk maken. Wil je leven door het Woord ontvangen dan moet de Geest door het Woord aan je hart werken. Dit laatste is waar, maar het is niet wat er met de betreffende uitspraak bedoeld wordt.
Sommigen maken de innerlijke verlichting door de Geest bijna helemaal los van de tekst van de bijbel en het verband waarin een gedeelte voorkomt. Zij spreken over ‘stemmen’ en ‘woorden’ die ze ontvangen die ze boven de tekst van de Schrift laten uitgaan, ofwel waardoor ze de uitleg van de Schrift laten bepalen.
In 1 Ko 3 gaat het echter om een kontrast tussen de bediening van de wet (vanaf de Sinaï tot aan de komst van Christus) en de bediening van de Geest (ingegaan na de Pinksterdag genoemd in Hd 2). Denk hierbij ook aan het kontrast tussen de wet die door Mozes is gegeven en waarheid/genade zoals die in Christus Jezus is geopenbaard (Jh 1:17)
Met ‘de letter’ wordt in 2 Ko 3:6,7 gedoeld op de wet. Dat volgt uit de eerder genoemde tegenstelling waar dit hoofdstuk over spreekt, maar ook uit vers 7 waar we de woorden lezen ‘met letters op stenen gegraveerd’. Dat ziet op de tien geboden gegraveerd op twee stenen tafels. Israël ontving de wet, maar dat ging niet gepaard met een uitstorting van de Geest en een werk van de Geest aan de harten van de hoorders. De wet beloofde leven te geven op voorwaarde dat men de geboden hield, maar daartoe was de mens niet in staat. Daarentegen bracht de wet het doodsoordeel over ieder die de geboden overtrad. De ‘letter’ ofwel ‘de wet’ beloofde leven maar bracht de dood (zie Rm 7:10). Anders gezegd: ‘de letter doodt’.
In overeenstemming daarmee is de bediening van de wet een bediening van de dood. Door de wet werd geen leven gewekt, maar de dood gebracht.
Je ziet dat in beeld als we hierop letten: Toen de wet gegeven werd, werden er ca. 3000 mensen gedood omdat ze op dezelfde dag al overtraden door te dansen om het gouden kalf. De bediening van de Geest op de Pinksterdag begon daarmee dat er ca. 3000 mensen behouden werden.
In het eerste geval gaat het natuurlijk om de lichamelijke dood, terwijl in Rm 7:10 en 1 Ko 3:7 gedoeld wordt op de geestelijke dood in de zin van oordeel in plaats van leven uit God ontvangen.
De bediening van de Geest door de prediking van het evangelie bracht wel leven. Daarbij gaat het niet om de proclamatie van geboden op stenen tafels, maar om een werk van de Geest in het innerlijk, in het hart van de mens. Later is de boodschap in allerlei geschriften van het Nieuwe Testament vastgelegd. Dat gebeurde natuurlijk ook met letters, maar dat was pas een tijd later. Daarmee begon het niet. Nogmaals: ‘de letter’ ziet op ‘de wet’ en niet op de tekst van de bijbel.