Betreft: Jak. 1:27
Vraag:
Horen daar ook alleenstaanden bij?
Antwoord:
Er staat: ‘weduwen en wezen bezoeken in hun verdrukking’. Het gaat dus in eerste instantie om twee groepen die het moeilijk hebben en die verzorging nodig hebben. Weduwen en wezen waren in die tijd (en zijn het in veel landen nog) heel kwetsbaar. Ze waren afhankelijk van de bijstand van anderen; sociale voorzieningen waren er niet. Het ‘bezoeken’ gaat verder dan alleen een poosje komen praten, denk aan de de uitdrukking, dat de Heer zijn volk bezocht.
Willen wij deze tekst uit Jakobus in onze tijd en in ons land in toepassing brengen, dan betreft dat meestal niet bijstand in sociale nood, maar hulp in allerlei andere zaken, b.v. in financiële kwesties, bij karweitjes die anders de man verzorgde, raad in verband met de opvoeding van de kinderen, e.d.
Verder komt erbij het opzoeken om de eenzaamheid te verlichten en in dat opzicht mag men ook wel eens denken aan alleenstaanden.
Omgekeerd zullen (vooral jongere) weduwen moeten trachten bepaalde dingen die anders hun man deed, te leren doen. Daarop kan de hulp namelijk ook gericht zijn. Wat het doorbreken van de eenzaamheid betreft, zal men van die gelegenheden gebruik moeten maken waar men medegelovigen kan ontmoeten. Dat laatste geldt ook voor alleenstaanden.
Verder is er een wisselwerking: hoe meer je geeft, d.w.z. betekent voor een ander, hoe meer je ontvangt. Men moet zich niet in een eenzaamheid opsluiten. Het is niet altijd gemakkelijk dat niet te doen, maar het is wel heilzaam.