Wanneer mensen uit een christelijk land naar het buitenland gaan om daar het evangelie van Jezus Christus te verkondigen dan spreken we van zending. De gelovigen die dat doen noemen we zendelingen.
De Rooms-katholieken spreken van ‘missie’ en van ‘missionarissen’. Deze beide woorden worden in beperkte mate ook wel in protestantse kringen gebruikt..
Men probeert in de vreemde als dat mogelijk is zendingsposten in het leven te roepen en christelijke kerken of gemeentes te stichten. Voor missionarissen betekent dit dat ze kerken stichten die het gezag van de paus erkennen.
Zending vindt plaats onder Joden, Islamieten en heidenen. Onder deze laatsten verstaan we niet alleen animisten, aanbidders van natuurkrachten maar ook aanhangers van de leer van Confusius, Hindoes, Sikhs, Boeddhisten, en atheïsten.
Zending onder Joden
De eerste zendelingen waren de apostelen die eerst aan de Joden, maar later ook aan de ‘Grieken’ het evangelie van Jezus Christus verkondigden. Het woord ‘apostel’ betekent ‘gezondene’ en kan in beperkte en in uitgebreidere zin gebruikt worden. Zie voor dit onderscheid andere artikelen op deze website. Het woord ‘Griek’ wordt in de Bijbel gebruikt om er mensen uit de volken mee aan te duiden. In het Romeinse Rijk was voor velen ‘Grieks’ de voertaal en zo kwam men aan de naam Grieken zonder daar speciaal inwoners van Griekenland mee te bedoelen. Mensen buiten het Romeinse rijk werden in die tijd ‘barbaren’ genoemd.
In de begintijd evangeliseerden de christenen onder Joden. Ze maakten daar vele bekeerlingen zoals we in het boek de Handelingen beschreven vinden. Ook lezen we in dat verslag hoe de Joden deze prediking niet altijd op prijs stelden en de christenen vervolgden. Dikwijls probeerden ze de Romeinse overheid tegen de christenen op te zetten.
In latere tijden gebeurde het omgekeerde en vervolgden de christenen de Joden. We spreken dan van ‘antisemitisme’. Van de kerkvader Chrysostomos zijn diverse antisemitische uitspraken bekend en ook Luther heeft zich op onverantwoorde wijze over de Joden uitgelaten. De tweede wereldoorlog heeft laten zien hoever dit antisemitisme kon gaan. De ‘holocaust’ is er een vreselijke uitbarsting van.
Wel of geen zending onder Joden
Over zending onder Joden wordt onder christenen na de tweede wereldoorlog verschillend gedacht. Er zijn er die een dergelijke activiteit afkeuren. Een bekende vereniging als ‘Christenen voor Israël’ wijst zending onder de Joden af. Zij menen dat wij als christenen zoveel boter op ons hoofd hebben dat we niet acceptabel zijn om onder Joden het evangelie te verbeiden. Daarbij spelen ook godsdienstige motieven een rol die na de stichting van de staat Israël zijn opgekomen. In dit kader kan ik daar niet dieper op ingaan, ik volsta met belangstellenden te verwijzen naar artikelen op deze website die dit onderwerp behandelen.
Daarnaast zijn er toch nog diverse christenen die het als hun roeping zien om met erkenning van de misstanden en misdragingen tegen de Joden in het verleden, hun het evangelie te verkondigen. Zij weten zich daarin gesteund door vele Messiasbelijdende Joden. Met deze term doelen we op Joden in deze tijd die Jezus van Nazareth als hun Messias hebben aangenomen. De term ‘messiasbelijdende joden’ is na de tweede wereldoorlog in zwang gekomen. Het gaat dan niet om één homogene groep, want er heersen nog wel wat verschillen onder hen. Vele van deze Messiasbelijdende Joden worden met de nek aangekeken door diverse Joodsorthodoxe groeperingen Zelfs valt er een zekere mate van vervolging op te merken.
Over zending onder de andere hierboven genoemde groepen wordt meer eenstemmig gedacht, hoewel er zijn die ten aanzien van moslims niet van zending willen spreken, maar het enkel houden op het uitwisselen van gedachten. In een volgend artikel willen we het hebben over de manieren van zending bedrijven