leder, die op een zonnige herfstmorgen door de velden fietst, zal plotseling wel eens een gekriebel in zijn gezicht gevoeld hebben. Bij nader onderzoek blijkt dit een lang, zilverachtig draadje te zijn en de fietser weet het: Herfstdraden. Vooral op een dauwige morgen kunt u ze door de lucht zien zweven.
Wanneer ge dit draadje aan een nauwkeurige inspectie onderwerpt, zult ge spoedig de fabrikant van deze “zweeftoestellen” gevonden hebben: n.l. een klein spinnetje. Uit het ei gekropen, heeft het jonge spinnetje de buitenlucht opgezocht en is aan ’t spinnen gegaan, net zo lang tot de wind de draad opnam en deze met eigenaar en al door de lucht deed zweven. Het spinnetje moet maar afwachten of hij terecht komt op een schuur, een boom of dat hij ondergaat in ’t water van een sloot of rivier. Voor ’t moment weet het maar één ding: Het zweeft aan z’n zelfgesponnen draad.
Zo ook de mens, die ’t leven doorgaat, zich vastklampend aan één of andere zelfopgestelde theorie. Hij moet maar afwachten, waar hij terecht komt, wanneer de eeuwigheid zich voor hem ontsluit. Hij weet niet waarheen. hij weet niet hoelang, hij weet slechts één ding: Hij hangt aan zijn zelfverzonnen wereldbeschouwing. Daarmede staat of valt zijn eeuwig wel of wee.
Behoort gij nog tot dezulken? Of hebt ge geleerd Jezus Chistus aan te nemen als de onwankelbare rots? Hij schenkt u rust, vrede en eeuwig leven als ge Hem wilt aannemen als uw Verlosser. Maar dan moet ge ook erkennen, dat ge een Verlosser nodig hebt; dat ge zelf een verloren zondaar zijt, die slechts door ’t geloof in Jezus Christus door God gerechtvaardigd wordt.