Jaren geleden stond in Zuid-Holland een boerderij, waarop de eigenaar bovenstaand opschrift in de gevel had laten aanbrengen. Welke gedachten zullen hem bezield hebben? Zag hij, aan de toekomst denkend, als in een visioen de deurwaarder reeds het erf opstappen om de hofstede wegens faillissement te verkopen? Of hoorde hij de donderslag en zag hij de bliksemschicht, die in enkele minuten dit mooie bouwwerk in een puinhoop zou veranderen?
Zeer waarschijnlijk is deze boerderij in de loop der jaren verdwenen en is het gulden opschrift uitgewist; niettegenstaande bestaat deze titel nog. Ge kunt hem nog zien staan als een smartelijke klacht boven het leven van een mens. Misschien boven uw leven? Wellicht roept ook gij het uit: “Wist ik maar, wat er mij morgen, overmorgen … volgend jaar gaat gebeuren!
Velen kunnen de onbekendheid met de toekomst niet langer verdragen en wenden zich tot waarzeggers. planeetkundigen en andere toekomstvoorspellers.
Velen hebben de hand aan eigen leven geslagen, omdat de onwetendheid omtrent hun lot het leven voor hen tot een hel maakte. Maar wat dan? Want niet alleen voor het leven geldt: “Als ik het wist …. l” maar nog veel meer gaat dit op voor de dood. Zo ergens, dan staat daar met vlammende letters: “Als ik het wist !”
Velen kunnen ook deze onzekerheid niet verdragen en raadplegen de doden in spiritistische sèances. Doch de dood geeft geen antwoord! Weet dan niemand het? Kunnen de geleerden, de mannen der wetenschap dan geen antwoord geven? Op hen slaat het bekende gedichtje:
Niet in de scholen, neen, heb ik gevonden
En van geleerden slechts weinig geleerd.
Wat ons de wijzen als waarheid verkonden
Straks komt een wijzer, die ’t wegredeneert.
De bekende wijsgeer Socrates kan niet anders zeggen dan: “Ik weet, dat ik niets weet.”
Weten we dan niets? Gaan we met een vraagteken het graf in? Neen, gelukkig niet!
Reeds in de oudheid kon een man als Job, waar ge toch wel eens iets van gehoord hebt, het uitroepen: “Ik weet, dat mijn Verlosser leeft!” Met hem zijn er velen, ook in de 20e eeuw, die hem dat na kunnen zeggen.
Wilt ge zekerheid omtrent uw leven en sterven, dan moet ge dit eerst leren uitspreken: “Ik weet, dat mijn Verlosser leeft.” Dan moet ge Christus als uw persoonlijke Verlosser aanvaarden. Ge moet erkennen, dat Hij voor uw zonden op Golgotha moest sterven. Dan kunt ge met de apostel Paulus getuigen, ten opzichte van dit leven: “Ik weet, dat hun, die God lief, hebben, alle dingen medewerken ten goede!” (Rom. 8 : 28) en ten opzichte van uw sterven, hetwelk dan slechts een ontslapen is, geldt: “Wij weten, dat wij …. een gebouw van God hebben … eeuwig in de hemelen!” (2 Cor. 5 : l).
Laat door het bloed van Christus uw zonden en tevens het: “Als ik het wist … !” wegwissen. Ga niet zonder zekerheid de eeuwigheid in!