Wereldgodsdiensten
Er zijn maar weinig mensen die op godsdienstig gebied helemaal niets geloven. Er zijn aanhangers van het Joodse geloof, Hindoeïsten, Boeddhisten, Islamieten, Christenen, enz. Met de titel: ‘geloven en geloven is twee’, doel ik echter niet op dit onderscheid in wat we wereldgodsdiensten noemen. Ik heb namelijk alleen het christelijk geloof op het oog. Dit onderscheidt zich op èèn kenmerkend punt van alle andere godsdiensten.
Alle godsdiensten hebben als kenmerk, dat de mens wat doen moet om de godheid of de godheden tevreden te stellen. Wil je de eeuwige gelukzaligheid bereiken – wat men daaronder dan ook mag verstaan – dan moet je er wat voor doen. Het christelijk geloof verschilt daar principieel van. Het wijst op iemand, die alles voor ons gedaan heeft, opdat wij voor eeuwig gelukkig zouden kunnen worden.
Die Persoon is Jezus Christus, de Zoon van God, die op aarde kwam om mensen te redden van een eeuwige ondergang. De redding bestaat daarin, dat men voor God belijdt: ‘Ik ben een zondaar, ik heb verkeerde dingen gedaan. Maar, ik geloof dat Jezus Christus de straf voor die verkeerde daden op het kruis wilde ondergaan.
Het wemelt van de ‘gelovigen’
Onder hen die zich christenen noemen onderscheiden we helaas allerlei groepen. Het wemelt ook daar van de ‘gelovigen’. In veel van die groepen heeft men echter het principe van het christendom – zaligheid op grond van geloof in de Redder Jezus Christus – vermengd met het beginsel van zaligheid uit werken.
Het christelijk geloof stelt: Geloof maakt zalig ofwel redt en de werken bewijzen of het geloof echt is.
Het verbasterd christelijk geloof stelt: Geloof plus werken maken zalig.
Er is een bijbeltekst waarin het onderscheid heel duidelijk wordt aangegeven. Die luidt: ‘Want uit genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf: het is een gave van God; niet uit werken, opdat niemand roeme. Want zijn maaksel zijn wij, in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, die God tevoren bereid heeft, opdat we daarin zouden wandelen'( Efeziërs 2 de verzen 8, 9 en 10).
Christenen doen geen goede werken om behouden te worden, maar doen goede werken, omdat ze behouden zijn.
Dus geloven en geloven is twee
Uit het voorgaande blijkt al dat ook binnen de christenheid geloven en geloven twee is. Geloven we in Jezus Christus, maar verwachten we onze redding daarnaast toch van onze christelijke werken? Dan is dat niet het echte, bijbelse geloof. Dan is dat niet echt voor tijd en eeuwigheid je toevertrouwen aan Jezus Christus als je Redder.
Toch bedoel ik ook nog iets anders. Toen Jezus Christus op aarde was, geloofden er heel wat mensen in Hem als de beloofde Verlosser. We lezen van hen het volgende:
‘En terwijl Hij in Jeruzalem was, op het Paasfeest, geloofden velen in zijn naam, doordat zij zijn tekenen zagen, die Hij deed; maar Jezus zelf vertrouwde Zichzelf hun niet toe, omdat Hij allen kende, en omdat het voor Hem niet nodig was, dat iemand van de mens getuigde, want Hij wist zelf wat in de mens was’ (Johannes 2 vers 23 tot 25).
Er was met het geloof van deze Joden dus iets mis. Het was niet een echt geloof van het hart, maar meer een verstandelijke overtuiging. Die man van Nazareth moest wel de Messias zijn, want Hij deed zulke geweldige tekenen.
Vandaag de dag zijn er christenen die op dezelfde manier geloven. Het geloof is ze bijvoorbeeld met de paplepel ingegeven. Ze geloven het best. Het moet wel zo zijn, want de Bijbel is toch een fantastisch boek. Het bestaan van het Joodse volk is zo’n geweldig teken…Ze geloven ook dat je werken je er niet brengen. Het lijkt prima en toch mankeert er iets aan hun geloof. Ze zijn namelijk nooit met echte overtuiging van hun verloren, zondige toestand tot Christus gegaan en hebben zich nooit voor hun redding enkel en alleen aan Hem toevertrouwd. Misschien bent u zo’n christen. Dan geldt voor u, dat geloven en geloven twee is. Kom dan ècht tot Jezus Christus, neem Hem aan als uw Verlosser en uw Here, dan hebt u het echte, zaligmakende geloof omdat u de Zaligmaker zelf bezit.