Iemand heeft eens het volgende geschreven: “Het heeft geen zin God te vragen om een schip met zegeningen te sturen, als we niet op de kade staan om het schip te lossen als het komt”. Toen ik dit las moest ik denken aan de discipelen die baden om de vrijlating van Petrus. Toen hij bevrijd was en voor de deur stond, deed Rhodé van blijdschap de deur niet open maar ging naar binnen en zei tegen de discipelen dat Petrus voor de deur stond. Wat zeiden de ‘bidders’ toen? In onze taal weergegeven was dat: “Je bent gek”.
Doen wij soms niet net zo? Bidden wij wel met de verwachting dat God ons gebed zal verhoren. Staan we klaar ‘ om het schip te lossen’?