Betreft: Bekering, een crisis?
Vraag:
Kun je je wel bekeren zonder dat je in een crisis komt? Denk aan Paulus.
Antwoord:
De apostel Paulus was niet van plan zich te bekeren toen hij naar Damascus ging. Onderweg kwam God hem echter tegen en toen werd het voor Paulus wel degelijk een zaak of hij die Heer, die hem verscheen, wilde erkennen als Heer en wilde volgen ja of nee.
In Fp 3 lees je hoe hij alles, wat hij als jood als voorrechten had, heeft opgegeven voor Christus.De drie dagen dat hij blind was te Damascus zijn zeker voor hem een beproevingsperiode geweest, waar in hij geestelijk heel wat heeft doorgemaakt. Je kunt dat een crisis noemen.
De zin, dat de mens het goede wil, maar het verkeerde doet, klopt in zijn algemeenheid niet. Rm 3 toont ons dat heel het menselijk bestaan door de zonde is aangetast. Uit zichzelf wil de mens het goede niet doen. Zodra echter iemand met het woord van God in aanraking komt en hij probeert door eigen inspanning goed te doen, dan komt hij in de crisis die Rm 7 beschrijft en dan merkt hij, dat hij het goede wel wil, maar niet kan. Dat is echter pas als God door Zijn Woord zo iemand in het geweten heeft geraakt. Zo iemand moet dan leren te aanvaarden dat we niets tot onze zaligheid toe kunnen doen.
Wij kunnen niets doen dat ons aangenaam maakt, bij God, het is eenvoudig een kwestie van aanvaarden, dat Christus alles heet gedaan en dat wij alleen hebben te geloven. Maar dat moeten we terdege willen aanvaarden! Iemand zal zich pas echt bekeren als hij zijn zondenood leert zien en inziet dat hij schuldig staat voor God. Die zonde crisis is nodig!
Daarbij komt, dat God ons roept (Lees Rm 10: 14,15 ). Toen Adam en Eva gezondigd hadden, riepen zij niet tot God om redding, integendeel ze vreesden God en kropen voor Hem weg. God echter kwam hen opzoeken en riep hen. Het ging van God uit om hen te helpen in hun nood. Geweldig is dat. De bekeringscrisis is een heilzame zaak!