Betreft: Eensgezindheid
Vraag:
Is samen op weg niet een goed voorbeeld van eensgezindheid?
Antwoord:
Eensgezind worden en naar eenheid streven is goed, maar de basis waarop men dat doet moet wel bijbels wezen. Om een sterk voorbeeld te nemen: als je gaat zitten in de kring van spotters ben je één met hen en misschien ook wel eensgezind met hen, maar dan ben je als christen wel ver afgegleden en in een heel verkeerde positie.
Net zomin kun je als christen samengaan met hen, die een vrijzinnig standpunt innemen en loochenen dat Jezus Christus de Zoon van God is. De moeilijkheid bij ‘samen op weg’ is echter deze:
a. eertijds hebben de afgescheidenen en dolerenden zich losgemaakt van de Hervormde Kerk omdat daar leerstellig kwaad geduld werd en overheidsbemoeiïng en vrijzinnigheid werd geaccepteerd.
b. in de laatste jaren is er in de Gereformeerde Kerken (waarin afgescheidenen en dolerenden zijn samengegaan) echter ook een hele vrijzinnige stroming ontstaan. De zogenaamde theologie van Kuiter c.s. verschilt namelijk in wezen niets van de oude vrijzinnigheid in de Hervormde Kerk.
Als nu die twee: De Hervormde en Gereformeerde Kerk (en) samengaan dan maakt het natuurlijk ook weinig meer uit, want het kwaad is bij beide binnengehaald. Als we het landelijk bekijken maakt het principieel weinig uit. Plaatselijk kan het grote problemen geven wanneer b.v. in een dorp een orthodox hervormde gemeente is, die echt bijbelgetrouw wil zijn en daarnaast een gereformeerde kerk waar de nieuwe theologie wordt aangehangen. In dat geval zijn de hervormden slecht uit en kan ik me voorstellen dat ze weigeren samen te gaan.
Het omgekeerde kan zich ook voordoen: als ter plaatse de Hervormde kerk vrijzinnig is, maar de Gereformeerde Kerk is nog goed orthodox. Afgezien van de vraag naar de juistheid van het hervormde en gereformeerde kerkstandpunt moet ik zeggen dat ik in ‘samen op weg’ voor deze beide groeperingen niet veel heil zie en het niet als een goede eensgezindheid beschouw