Betreft: Ef 4:32
Vraag:
Elkaar vergeven, zoals God ons vergeven heeft, daar kunnen we toch nooit aan voldoen?
Antwoord:
Het woord ‘zoals’ mogen we niet de lading geven van ‘precies zoals’ want dat kunnen we inderdaad niet. We kunnen God in zijn vergevende gezindheid nooit evenaren. Maar dat is de bedoeling ook niet. Het gaat om het feit van de vergeving: God heeft ons vergeven, dan moeten wij anderen vergeven.
Dat is op zichzelf soms al moeilijk genoeg en we kunnen het ook niet uit onszelf. God wil ons er echter de kracht voor geven maar dan is in de eerste plaats nodig, dat we zien op de vergeving die God ons geschonken heeft!
God vraagt het van ons… dus ken het. God vraagt van ons niet het onmogelijke!
Heel licht blijft er iets van hangen, ook nadat je vergeving hebt geschonken… De vraag is echter of we betreuren, dat we er nog niet helemaal klaar mee zijn of dat we bepaalde gevoelens blijven koesteren!
Als er iets tussen een ander en mij gebeurd is, kan ik die gebeurtenis niet uit mijn gedachten bannen. Ik kan niet een stuk van mijn geheugen ‘wegknippen’. Daar gaat het dan ook niet om. De vraag is of we die ander erop blijven aankijken, of we gevoelens van rancune tegen hem of haar blijven koesteren. Dat is fout!