De apostel Jacobus zegt dat iemand die wel een hoorder is van het woord, maar niet een dader ervan gelijk staat met iemand die zijn gezicht bekijkt in een spiegel maar die als hij zich omkeert vergeten is hoe hij eruit zag. (Jk 1:23,24)
Ironside vertelt met het oog op deze tekst een humoristische anekdote. Ik vertel het verhaal op zijn gezag.
Een oudere man die behoorlijk bijziende was, was er trots op dat hij kunst op waarde kon beoordelen. Een keer leidde hij een aantal vrienden rond in een galerij en hij wilde zijn werkelijke of schijnkennis van schilderijen tonen aan dat gezelschap.
Hij had zijn bril thuis gelaten en terwijl hij stond voor een groot raamwerk gaf hij als kritiek dat het beeld dat er te zien was (van een man namelijk) de naam kunstwerk helemaal niet verdiende: het was te gewoon en zelfs lelijk.. Hij ging door met het leveren van kritiek op het “schilderij”en ondertussen probeerde zijn vrouw bij hem te komen om hem te onderbreken. Eindelijk lukte haar dat en ze riep “Lieveling, je staat voor een spiegel”. Hij keek even verdwaasd en verward en kwam toen tot de ontdekking dat hij kritiek op zichzelf gespuit had.
Wel het woord van God is als een spiegel en het toont ons precies wie eigenlijk zijn met al onze gebreken en tekortkomingen. De Geest van God wil ons echter bij Iemand anders bepalen en dat is bij Jezus Christus de volmaakte Mens en de bedoeling is dat we ons heil bij Hem zoeken en in de praktijk laten zien door ons gedrag wie Hij is. Helaas zijn velen echter meer bezig met zichzelf dan met Christus.