Wist u dat de Israëlieten aan de zoom van hun kleren gedenkkwasten moesten dragen met een blauwpurperen draad erin verwerkt? U leest dat voorschrift in Nm 15:37-39. Die kwasten waren bedoeld om hen te herinneren aan de geboden van de Heer en het doel was natuurlijk dat ze die geboden opvolgden. Het purper moest hen herinneren aan de hemelse hoogheid van God.
Ironside vertelt in verband hiermee dat een Franse prins een Engelse begeleider kreeg die hem moest opvoeden in overeenstemming met zijn hoge rang.
De voogd vond dat geen gemakkelijke taak want de prins sprong nogal eens uit de band en zijn taalgebruik was ook niet altijd wat het behoorde te zijn. De begeleider had geen bevoegdheid om de jongeman straf op te leggen wanneer hij zich misdroeg, maar hij bedacht een plan waarmee hij de prins erop kon wijzen zijn gedrag te verbeteren als er iets mis ging.
Op een morgen bevestigde hij een purperen rozet op het jacket van de prins en zei: ‘Dit moet u dragen als een bewijs van uw koninklijke afkomst, want purper is een koninklijke kleur en zo vervolgde hij ‘als u zich een keer niet goed gedraagt hoef ik alleen maar naar dit rozet te wijzen en dan betekent dat dat u uw gedrag behoort te wijzigen. Volgens dit verhaal had deze maatregel een gunstig effect.
Zo moeten we als christenen ons gedragen in overeenstemming met onze hemelse roeping.
Vandaag de dag is daar een mooie toespeling op te maken. Velen van ons hebben een visje achterop onze auto. Dat is een oud symbool van christen-zijn. Als je dat stickertje op je auto hebt zitten betekent het natuurlijk wel dat je je aan de verkeersregels moet houden. Dat niet alleen ook aan de regels die voor een christelijk leven gelden.
… een kennis van me had zo’n stickertje van zijn auto gehaald. Niet omdat hij voor zijn christen-zijn niet wilde uitkomen, maar omdat hij zo vaak de snelheidsregels overtrad … brrr!