Deuteronomium 12:9 – We zijn er nog niet, maar komen er wel (Dt 12:9).
Dit is een artikel met het oog op de jaarwisseling. Bijna aan het eind van zijn loopbaan houdt Mozes zijn laatste toespraak tot het volk en geeft hij hun zijn laatste opdracht . Hij kijkt terug en ziet vooruit. Dit kunnen we toepassen met het oog op de jaarwisseling. We zien terug op de goedheid van de Heer in het afgelopen jaar en bevelen ons bij Hem aan voor het nieuwe jaar. Maar hebben we van het oude jaar ook wat geleerd wat ons gedrag betreft? Zijn er dingen die we moeten corrigeren? Hebben we ook wat bijgeleerd van het onderwijs van de Heer dat Hij ons het afgelopen jaar gaf vanuit zijn woord?
1 Israël was nog niet gekomen in het land, maar het was wel op pad erheen. Ze zaten nog in de woestijn, ze waren nog omringd door vijanden, maar God was met hen. De vuurkolom begeleidde hen. Dagelijks kregen ze het manna dat spreekt van Christus als ons voedsel voor de reis.. Ze dronken uit de rots en wij weten dat dit rots Christus voorstelt ( 1 Ko 10:4). Als betrouwbare leidsman hadden ze Jozua die een beeld is van Jezus Christus. Kijken we met dankbaarheid terug op het afgelopen jaar en gaan we vol vertrouwen het nieuwe jaar in?
2 De Israëlieten waren er nog niet, maar ze zouden er komen. De rust in het land wachtte hen en het land zelf was hun erfenis. Zo is het ook met ons. Enerzijds hebben we nu al de rust die de Heer geeft voor ons geweten en voor onze ziel (Mt 11:28-30), anderzijds wacht ons de eeuwige rust bij de Heer (Hb 4:3, 9), maar volharden op de weg er naar toe is geboden.
3 We zijn er nog niet, maar we verheugen ons er wel op. Daarbij geeft het wandelen met de Heer ons nu al rust en hebben we de erfenis in het vooruitzicht (Ef 1:11-14).
4 We zijn er nog niet, dat kunnen we allemaal zeggen, maar zijn we wel allen op weg en houden we koers? Denk aan de vermaning “laten we ons beijveren in die rust in te gaan” (Hb 4:11). Zijn we wat de rust voor ons geweten betreft al als vermoeide en belaste zondaars tot de Heer gegaan (Mt 11:28 – 30)?
Israël was verzoend door het bloed in Egypte. Ze waren uit het land van de slavernij bevrijd. Ze waren op reis door de woestijn. Jarenlang waren ze onderweg (deels door eigen schuld) maar het einddoel stond vast.
Ook wij zijn verzoend door het bloed en dat voor eeuwig. We zijn op reis door deze wereld die met een woestijn te vergelijken is. De reis mag lang duren, maar het einddoel staat vast. Laten we dan met volharding onze Gids Jezus Christus volgen. “We are marching on” luidt een Engels lied dat slaat op de bevrijding van onderdrukking van de negers, wij marcheren op weg naar de eeuwige bevrijding waarbij ook ons lichaam in de verlossing zal delen (Rm 8:19-23). Laten we dan met volharding de wedloop blijven lopen ook in het komende nieuwe jaar.