Betreft: Joh. 2: 17/ Ps. 69: 10
Vraag:
Wie zegt dat David in Ps. 69 dat bedoelde. Is het niet een invulling die mensen achteraf eraan gegeven hebben?
Antwoord:
We hebben hier te maken met het onderwerp: messiaanse psalmen. Dat kunnen we uitbreiden tot messiaanse bijbeluitspraken, want we vinden die ook buiten het boek van de Psalmen. Nu beperken we ons echter tot uitspraken in de Psalmen.
Er zijn uitspraken waarin de Psalmist letterlijk of figuurlijk situaties beschrijft, die uitgaan boven zijn eigen ervaring. Als David schrijft in Psalm 22: 2 ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten ‘dan zal hij zeker in een situatie verkeerd hebben waarin hij zich verlaten voelde, maar uiteindelijk slaan deze woorden op de Messias, op Jezus Christus. Ze worden door de Heer op het kruis uitgesproken. Deze Psalm 22 is heel duidelijk Messiaans, zie vers 9 en 19. Deze verzen zijn niet later door mensen ingevuld, maar ze zijn uitgesproken of gebeurd bij het kruis van Christus.
Zo is het ook met Psalm 69. Zie vers 22. Wat daar staat is letterlijk gebeurd bij de kruisiging.
Of de psalmist altijd begrepen heeft dat een bepaalde uitspraak messiaans is, is de vraag. Maar dat doet er niet toe, de vraag is of het NT duidelijk maakt dat zo’n uitspraak op Christus slaat.
De discipelen hebben -toen de Heer de tempel reinigde- begrepen dat ze deze tekst op de ijver van hun Meester mochten toepassen. In dit geval slaat de tekst ook wel op de ijver die David voor het huis van de Heer gehad heeft, maar de betekenis van de tekst gaat verder en is in volle zin van toepassing op de grote Zoon van David, onze Heer Jezus Christus.