Betreft: Jh. 11: 43
Vraag:
Was het voor Lazarus niet erg frustrerend dat hij
in dit onvolmaakte aardse bestaan terugkwam?
Antwoord:
Dit is beslist geen gemakkelijke vraag. We weten dat de gelovigen nu na hun ontslapen ‘met Christus zijn’ ( Fl. 1: 23). Ze vertoeven ‘in het Paradijs’ ( Lk. 23: 43) en dat is ‘zeer verre het beste ‘ (Fl. 1: 23).
We weten ook dat toen Paulus in het Paradijs werd opgetrokken hij daar onuitsprekelijke woorden heeft gehoord, die het een mens niet geoorloofd is uit te spreken ( 2 Ko 12: 4).
Voor Paulus was het terugkeren kennelijk toch niet onoverkomelijk. Hij beklaagt zich niet dat hij toch nog op aarde moest blijven of moest terugkeren (als het ‘in het lichaam’ geschied was. Hij heeft die gebeurtenis als een blijde herinnering, als een voorproefje, kun je wel zeggen, bewaard en met zich meegedragen gedurende de verdere levensreis hier op aarde.
Zo kan het ook met Lazarus geweest zijn. Het is echter ook mogelijk dat God in diens geval de herinnering weggenomen heeft. We weten het niet en het blijft dus gissen.