Betreft: Leed en geloofsafval
Vraag:
Hoe komt het dat mensen zoveel leed te verwerken krijgen, dat ze niet meer kunnen geloven? Er staat toch dat we nooit boven vermogen verzocht worden (1 Ko10:13)?
Antwoord:
De tekst in 1Ko 10 betekent niet dat God de verzoeking wegneemt als ze te zwaar zou worden, maar dat God de uitkomst van het verdragen geeft. Hij schenkt kracht om de verzoeking te doorstaan.
Hoe kan het nu dat sommige christenen het geloof (schijnbaar) opgeven? We kunnen ons wel voorstellen dat dit gebeurt, want sommigen worden heel, heel zwaar beproefd. Bij dit punt moeten we echter twee dingen opmerken en wel:
(a) het kan lijken dat iemand het geloof opgeeft, maar dat er diep in het hart toch de kiem van geloof is. Er is een tijdelijke (soms diepgaande) inzinking, maar de persoon in kwestie komt er toch (soms door intensieve) pastorale hulp weer bovenop. Zulke gelovigen moeten we altijd weer bepalen bij de liefde van God die zijn eigen Zoon zo ontzaglijk heeft doen lijden op het kruis om ons te kunnen redden en…die Zoon aanvaardde dat lijden vrijwillig.
(b) het kan ook zijn dat iemand het geloof opgeeft, maar dat het nooit diep gezeten heeft. Dat het niet een echt levendbrengend geloof was. De Heer Jezus heeft daarover gesproken in de gelijkenis van de Zaaier. In het eerste geval (zaad op de weg) gaat het om ongelovigen die het woord direct afwijzen, in het tweede geval (zaad op rotsachtige plaatsen) hebben we met een oppervlakkige bekering te maken en blijkt er geen echt geloof te zijn. Er komt geen vrucht. Bij verdrukking en verzoeking laat men het afweten (Mt 13: 21). In geval drie (zaad tussen de dorens) is het niet veel beter.
Welnu, als er geen echt geloof is, kan God ook niet de uitkomst van het verdragen geven. Als men dan let op de omstandigheden in het eigen leven of in de wereld, gaat men God beoordelen en beschuldigen. Bijvoorbeeld met de woorden: ‘als dat een God van liefde is…’, en dergelijke. Dan heeft men eigenlijk nooit begrepen en aanvaard wat Golgotha inhoudt.
Het is wel te begrijpen dat men tot een dergelijke houding komt, maar het is niet goed. In zo’n geval moet men zichzelf toch eerst plaatsen in het licht van het kruis en zijn eigen schuld inzien en Christus als Heer en Heiland aanvaarden. Dan pas mag men kracht verwachten om de eigen problemen het hoofd te bieden Dan ook kan men het vertrouwen in God opbrengen om de problemen om ons heen in Gods hand te leggen en Hem te vertrouwen ook al weten we niet waarom het zo gaat als het gaat.