Van de bekende schilder Michel Angelo wordt verteld dat hij zich, voordat hij de kruisiging van Christus schilderde, met een blinddoek voor zijn ogen de geschiedenis ervan liet voorlezen uit elk van de evangeliën. Hij luisterde tot zijn geest doordrenkt was met de geest van het verhaal en toen dat gebeurd was nam hij zijn palet en kwast en maakte het schilderij dat zijn naam onsterfelijk maakte. Het zicht op het kruis inspireerde hem.
Toen ik dit las moest ik denken aan wat Paulus schrijft aan de gelovigen te Galatië, namelijk dat hun Christus als gekruisigd voor ogen was geschilderd. Hij doelt hier kennelijk op zijn prediking aan hen. In die prediking had Paulus het kruis voor ogen en dat beeld bracht hij als het ware over.
Laten ook wij als wij over het kruis van Christus spreken dat niet nuchter weergeven als een bekend feit, maar als iets wat ons voor ogen staat en dat ons innerlijk geraakt heeft. De luisteraars zullen het ongetwijfeld merken als dat bij ons het geval is.