Betreft: Rm 11: 21, 22
Vraag:
Kun je deze verzen behalve op het lichaam ook toepassen op de ziel van de gelovige?
Antwoord:
Geen van die twee toepassingen is juist. Het gaat er namelijk niet om, dat iemand individueel, hetzij naar het lichaam hetzij naar de ziel, afgehouwen wordt. Dat kan ook niet, want er is geen afval van de heiligen.
Paulus heeft het over de volken en over de Joden als zodanig, als gemeenschap. God had eerst een verbinding met de Joden en stortte Zijn barmhartigheid over hen uit. Maar het volk (althans een groot aantal daaruit) geloofde niet. Ze werden niet ongelovig in die zin, dat ze eerst wel geloofden en later afvielen; ze werden ongelovig in vergelijking met hun vaderen. En daarom zette God hen aan de kant als Zijn getuigenis op aarde en bracht Hij oordeel over hen. Nu bestaat voor de volken, dat wil zeggen voor de gechristianiseerde volken, hetzelfde gevaar, namelijk dat latere geslachten afwijken van wat de ouders beleden hebben. Welnu, als de volken niet blijven bij het christelijk geloof dan zal God hen ook aan de kant zetten. En als Israël zich tot God bekeert dan is God machtig hen weer te enten.
Je zou het kunnen vergelijken met de volgende uitspraak: ‘In de 17e eeuw zijn de Portugezen de wereldhandel aan de Hollanders kwijtgeraakt’. Daarmee bedoelen we niet per se dat een Portugese handelfirmant ophield met de zeevaart en de handel en bijvoorbeeld boer werd, maar wel dat de handel er uitstierf. Vader voer nog met schepen, maar de zoon volgde zijn vader niet op omdat hij er geen brood meer inzag en koos een ander beroep. Het gaat dus niet om een individu dat de handel opgaf, maar om het ophouden van de handel door gebrek aan belangstelling bij de volgende generatie.