Een meisje in Engeland ondervond thuis veel tegenstand omdat ze beleed een christen te zijn. Ze streed de goede strijd van het geloof en vroeg God om kracht om te volharden. Daarbij verblijdde ze zich dat ze in feite deel had aan het lijden van Christus.
De strijd bleek voor haar te veel te zijn en zij overleed op jonge leeftijd. Toen men het lichaam klaar maakte voor de begrafenis vond men tussen de kleding een briefje waarop stond: “Hij deed zijn mond niet open”. Die tekst deed haar het lijden dat ze ondervond geduldig te dragen.
Zoiets lijkt een vroom verhaaltje, maar het was een realiteit en het spoort ons aan als we in moeilijke omstandigheden verkeren om stil te volharden en vast te houden aan Jezus Christus, onze Heer. Van Hem schrijft de apostel Petrus dat als Hij leed Hij niet dreigde maar het overgaf aan Hem die rechtvaardig oordeelt”, met daarbij de oproep om in zijn voetstappen te treden (1 Pt 2:22,23).