Een briefschrijver merkte op, dat Jezus het oude geloof verworpen had en beriep zich daartoe op Mattheüs 5 vers 38-42.
De schrijver kent kennelijk de Bijbel en het is verblijdend dat te constateren, maar hij heeft toch niet goed gelezen. In Matthëus 5:17 en 18 lezen we namelijk deze woorden van Jezus Christus: “Meent niet dat Ik gekomen ben om de wet en de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden maar om te vervullen. Want voorwaar, Ik zeg u: eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of tittel vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied”.
Vervullen is wat anders dan verwerpen. In beide gevallen is het oude voorbij, maar wel op een heel andere basis. De voorschriften van Christus gaan niet tegen de wet in, maar gaan veel verder dan de wet aangeeft. En ten aanzien van het gebod “oog om oog, tand om tand” geeft Christus – en Hij kon dat met gezag doen – het gebod van de liefde en de verdraagzaamheid. Christus verwerpt niet het oude Joodse geloof, maar door Hem is genade geopenbaard waar de wet om oordeel vroeg. De wet is door Mozes gegeven, genade en waarheid is door Jezus Christus geworden, zo lezen we in Johannes 1 vers 17.
Dat Christus kwam om te vervullen blijkt heel duidelijk uit Zijn leven en sterven. Allerlei profetieën hebben in Hem hun vervulling gevonden. Hij is geboren te Bethlehem zoals Micha 5 voorzegde. Hij heeft geleefd en gewerkt in Galilea, het land van Zebulon en Nafthali, zoals Jesaja 8 vers 23 en 9 vers 1 dat aangegeven heeft. Hij, de Koning der Joden, kwam op een ezelsveulen Jeruzalem binnenrijden, precies zoals dat door Zacharía beschreven is (hoofdstuk 9 vers 9). Maar wel in het bijzonder zien we die vervulling in de kruisdood van Jezus Christus.
Precies zoals in Jesaja 53 vermeld, werd Christus gekruisigd temidden van misdadigers. Zijn graf had men ook bij die misdadigers gepland, maar Hij was bij een rijke, namelijk Jozef van Arimathea, in Zijn dood. Na Zijn kruisdood stond Hij op zoals dat in Psalm 16 en 110 wordt aangegeven. Zijn kruisdood was een offerdood en een vervulling van dat waar al de dierenoffers uit de oude bedeling van spraken.
Uiteindelijk is dat DE BOODSCHAP van het evangelie: dat Christus Jezus voor ons verloren zondaars in de dood gegaan is. Dat Hij het oordeel van God over onze zonden wilde dragen opdat wij voor eeuwig behouden zouden kunnen worden. De grote vraag is maar of wij ons willen bekeren en in Hem als onze Redder willen geloven. Dat houdt ook in, dat we voor Hem als onze Heere willen leven.