Betreft: Onsterflijke ziel
Vraag:
Als de ziel niet sterft maar naar het paradijs gaat, is Christus dan alleen gestorven om ons lichaam te redden?
Antwoord:
Over de kwestie of het juist is te spreken over een onsterflijke ziel, zou nog wel het een en ander te zeggen zijn, maar die discussie laat ik hier rusten. Het gaat er nu alleen om dat de gelovige na de dood in een bewuste en gelukkige staat voortbestaat bij Christus. De Bijbel legt daar genoeg getuigenis over af (zie Lk 16 en 23; Fp 1: 23 en Op 6:9).
Dit houd echter helemaal niet in, dat Christus alleen voor ons lichaam gestorven zou zijn. De Bijbel spreekt namelijk op drie manieren over dood-zijn. Er is sprake van de lichamelijke of natuurlijke dood.. Dan vindt er een scheiding plaats tussen het ‘ik’ van de mens en zijn lichaam. Voor deze wereld leeft de persoon niet meer. Hij verkeert niet meer bij de levenden op aarde. Hij bestaat nog wel, maar dan in het dodenrijk (Lk 16: 19-31).
In het boek de Openbaring is sprake van de tweede dood. We kunnen die de eeuwige dood noemen. Het is een aanduiding voor ‘de poel des vuurs’, waarin de ongelovigen na het oordeel voor de grote witte troon in geworpen worden(Op 20). De personen die daar verkeren bestaan gescheiden van God, het eeuwige leven bezitten ze niet, maar ze verkeren in alle eeuwigheid in de buitenste duisternis. Vreselijke situatie!!
Daarnaast is er sprake van dood zijn in misdaden en zonden. We noemen dat wel de geestelijke doodstaat van de zondaar. Hij bestaat gescheiden van God. Hij heeft het leven uit God niet. Van de verloren zoon zei de vader:’Deze mijn zoon was dood, maar hij is levend geworden’ (Lk 15).
Welnu, het offer van Christus was nodig om de mens hier en nu te verlossen van zijn geestelijk dode toestand en hem geestelijk levend te maken (zie Ef 2:1,5). In de tweede plaats was het nodig om hem straks met een verheerlijkt lichaam op te wekken. In de derde plaats om de mens te redden van de eeuwige dood. De totale mens wordt dus gered en voor die totale mens stierf Christus.
Om de ‘ziel’ of beter gezegd de mens naar zijn ‘ik’ naar het paradijs te laten gaan was het nodig dat de mens van de geestelijke dood werd bevrijd.